rebetiko.sealabs.net

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Ήταν Τετάρτη, λίγο μετά τις 3:30 το απόγευμα, όταν ο Τρικαλινός συνθέτης άφηνε την τελευταία του πνοή, νικημένος από την πνευμονία που είχε χτυπήσει την «πόρτα» του λίγο μετά την έλευση του 1984.
Αν και ο Τσιτσάνης είχε συνέλθει από την εγχείρηση και πίστευε ότι σε λίγες μέρες θα επέστρεφε στο γνωστό του στέκι, το «Χάραμα», η επιπλοκή που σημειώθηκε την Τρίτη 17/1/1984 και το καρδιακό επεισόδιο που ακολούθησε, επέφερε το μοιραίο.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του, ταξίδεψε γρήγορα στην χώρα που γεννήθηκε, που αγάπησε και αγαπήθηκε. Πολλοί στην αρχή πίστεψαν ότι ήταν αστείο. Εξάλλου, τα νέα των προηγούμενων ημερών μιλούσαν για έναν Τσιτσάνη υγιή, έτοιμο για επιστροφή στα πάτρια εδάφη και συνέχιση των εμφανίσεων του στο «Χάραμα», που είχε γίνει το σπίτι του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.


Η κόρη του Βικτωρία και ο βιογράφος του Κώστας Χατζηδουλής, που συνόδευσαν τον Τσιτσάνη στην Αγγλία, ήταν αυτοί που μετέφεραν το μοιραίο γεγονός πίσω στην Ελλάδα. Εκείνοι, που θα επέστρεφαν πίσω με υγιή τον Τσιτσάνη, ήταν αυτοί, που δύο μέρες μετά, με πτήση της Ολυμπιακής, θα συνόδευαν με δάκρυα στα μάτια, έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες της λαϊκής μας μουσικής.

Στην πατρίδα κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει την είδηση του θανάτου του Τσιτσάνη. Η γυναίκα του Ζωή τον περίμενε να γυρίζει πίσω γερός και δυνατός.

ΔΗΛΩΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

Αμέσως μετά τα νέα για τον θάνατο του, η πολιτική ηγεσία, οι συνάδελφοι μουσικοί και καλλιτέχνες, εκφράστηκαν με τα καλύτερα λόγια για το έργο και την καλλιτεχνική του πορεία.

Ο Τσιτσάνης, στα 47 χρόνια της δισκογραφικής του καριέρας, κατέγραψε με τα τραγούδια του, όλα τα δεινά, τα βάσανα και τις δυσκολίες αυτού του τόπου.

Ηχογράφησε πρώτη φορά λίγο πριν την δικτατορία του Μεταξά, συμμετείχε σαν στρατιώτης στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940-41 όπου και τραυματίστηκε, γνώρισε από πρώτο χέρι τα επακόλουθα της Γερμανικής κατοχής στην Θεσσαλονίκη, βίωσε τον αλληλοσπαραγμό των Ελλήνων στον Εμφύλιο.

Χρόνια δύσκολα, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία αυτού του τόπου.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, την Παρασκευή 20/1/1984, το αεροπλάνο που μετέφερε την σωρό του Βασίλη Τσιτσάνη, προσγειώθηκε στην Αθήνα.

Πρώτοι βγήκαν από μέσα, η κόρη του Βασίλη Τσιτσάνη, Βικτωρία, και ο βιογράφος του και ερευνητής της λαϊκής μας μουσικής Κώστας Χατζηδουλής, οι οποίοι βρίσκονταν στο Λονδίνο μαζί του, καθ΄όλη την διάρκεια της νοσηλείας του.
Η σωρός του Βασίλη Τσιτσάνη, τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα αμέσως μετά την επιστροφή στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής.

Από το σπίτι του στην Γλυφάδα, πέρασαν, εκτός από τους συναδέλφους του και απλός κόσμος που θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον Τρικαλινό συνθέτη.


Πάνω από το φέρετρο, η γυναίκα του, τα παιδιά του, αλλά και όλοι όσοι είχαν συνεργαστεί μαζί του, συντρόφευαν, με πόνο καρδιάς, για τελευταία φορά τον άνθρωπο, που με την μουσική του τραγούδησε τις πίκρες και τις χαρές των Ελλήνων.

Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ

Η κηδεία του Βασίλη Τσιτσάνη έγινε στις 21/1/1984, ημέρα Σάββατο, στο πρώτο νεκροταφείο, και συγκέντρωσε όπως είναι λογικό, πλήθος επώνυμου και ανώνυμου κόσμου.


Ανάμεσα τους, ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου που είχε στενή φιλία με τον Τσιτσάνη, ο Γ.Γ. της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ.Ε. Χαρίλαος Φλωράκης, με τον οποίο ο Τσιτσάνης υπήρξε συνάδελφος στο τάγμα τηλεγραφητών στην Θεσσαλονίκη, η υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, καθώς και όλοι οι συνάδελφοι του μουσικοί, οργανοπαίκτες και τραγουδιστές.