ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ "ΧΑΣΙΚΛΙΔΙΚΑ ΜΕΛΩΔΗΜΑΤΑ"

[georgalasg]

Alcibiadis συμφωνω απολυτα

Liga rosa προφανως και ολα αυτα που λες θεριζουν στις μερες μας και τα βλεπουμε συνεχως μπροστα μας...

Αλλα δε βλεπω λογο να τα τραγουδάω κιόλας...
Ειδικα σε στιχους που τα υμνουνε...
Δε λεω ωραία μελωδια... αλλα...

Εχω χασει και πρωτο μου ξαδελφο απο ναρκωτικά και το βλεπω ισως διαφορετικά...

[nikolas Apf]

Όπως είδαμε και απο το μέτρημα του Μανιάτη, τα λεγόμενα "χασικλίδικα"-σχεδόν τα κάνανε ξεχωριστή κατηγορία- είναι μετρήσημα. Τα υπόλοιπα του λαϊκού τραγουδιού-αχανής ο αριθμός τους.
Άρα...Τα πιπεράτα είναι αυτά που έχουν αξία για μερικούς, και γι' αυτούς που πρώτη φορά έρχονται σε επαφή. Άρκετό κόσμο θα τσιγκλήσουν, θα του δόσουν κάτι τι φολκλόρ άλλης εποχής, κάτι τι διαφορετικό απο την ζωή του.
Καμία αξία δεν έχει σα βιβλίο. Συλλογές με "ρεμπέτικα" κυκλοφορούν συνέχεια. Ας ανατρέξει καθένας να τα βρεί.
Η αλήθεια μου είναι οτι για αρκετό καιρό, μόνο τέτοια άκουγα(πριν 5-6 χρόνια). Πλέον ούτε στο μπουζούκι δεν τα παίζω, εκτώς αν μου αρέσει παιχτικά το κομμάτι.
Οχι απο προκατάληψη και κόμπλεξ, απλά πιστεύω οτι το λαϊκό τραγούδι εξέλιχτηκε τόσο που μπροστά στα διαμάντια που κυκλοφορούν δεν έχει καμία σπουδαιότητα να τα εξυψώνες.

[liga rosa]

γιώργο, όλοι έχουμε τέτοιες ιστορίες, ακριβώς γιαυτό γραφτήκανε και λέγονται ακόμα τραγούδια όπως ο "πρεζάκιας" του τσαούς ή ο άλλος του δελιά (αντίθετα δεν λέω την "προύσα" ή το "πρέζα όταν πιείς"). από χασίσι κανείς δεν πέθανε, κάποιοι βέβαια καήκανε όπως και από ξύδια (πιο εύκολα και χειρότερα...). και μένα με ρωτάνε διάφοροι "ρε νίκο τί τα παίζεις αφού ούτε μπύρα δεν πίνεις", αλλά αν θες να μιλήσεις για κάποια πράγματα στα ρεμπέτικα θα καταλήξεις. ήρθε και η λογοκρισία μετά...
για τον συνονόματο νίκο: φολκλόρ είναι όταν τα ακούω από γοητευμένους πιτσιρικάδες, αλλά μόλις βάλω τον μάρκο ανατριχιάζω... έτσι νοιώθανε, έτσι γράφανε, είναι τόσο ειλικρινή και βιωμένα τα τραγούδια και γιαυτό τα αγαπάμε!
και τότε βέβαια υπήρχαν κομμάτια της μόδας, που γραφόντουσαν κατόπιν της επιτυχίας των χασικλήδικων. νομίζω ξεχωρίζουν, κατ'αρχήν γιατί είναι από πιο "λόγιους" συνθέτες, και από στίχους-μουσική.
τέλος στα μάγκικα, χασικλήδικα, μουρμούρικα, όπως θέλετε πέστε τα, καταγράφηκε και διασώθηκε το παραδοσιακό παίξιμο του μπουζουκιού, με την πενιά του και με τα ντουζένια του.

[bill1961]

Κατά τη γνώμη μου Γιώργο, κάνεις δυο λάθη.
Εκεί που λες "Δε λεω ωραία μελωδια... αλλα... ", πιστεύω πως αυτό που μας αρέσει στο ρεμπέτικο είναι το όλο "πακέτο": μουσική-στίχος, υπό την προϋπόθεση ότι μεταξύ τους υφίσταται ο ισχυρός συνδετικός κρίκος που δεν είναι άλλος από το συγκεκριμένο ύφος με το οποίο εκτελούνται και πρέπει να εκτελούνται αυτά τα τραγούδια. Θα ήταν ενδιαφέρον εδώ να δούμε πόσες αποτυχημένες προσπάθειες έγιναν να ντυθούν καθωσπρέπει στίχοι με παλιές μελωδίες χασικλήδικων τραγουδιών.
Και εκεί που μιλάς για στίχους που "τα υμνούνε". Νομίζω θα εκπλαγούμε όλοι μας αν καθήσουμε να ψάξουμε πόσα είναι αυτά τα που υμνούν τη χρήση, σε σχέση με αυτά που είναι απλώς περιγραφικά της ζωής των ανθρώπων του περιθωρίου ή ακόμη και σε σχέση με αυτά που όπως είπε ο Βαγγέλης Παπάζογου όταν πέρασε σε δίσκο τον Ξεμάγκα: "Χασικλήδικο ήθελαν, χασικλήδικο τους έδωσα..."
Όσον αφορά το "ποιο νόημα έχει να μαζέψουμε όλα τα χασικλήδικα σε ένα βιβλίο...", θα μπορούσα ίσως να ισχυριστώ "Το ίδιο που έχει και το να συγκεντρώσουμε όλα τα τραγούδια του Τσιτσάνη ή του Μάρκου σε ένα βιβλίο". Και ακόμη περισσότερο μας βοηθάει να σκεφτούμε λιγάκι: πώς διάολε, για 268 τραγούδια είχε φτάσει να θεωρείται από κάποιους το μπουζούκι συνώνυμο του λουλά και οι ρεμπέτες κοινωνικά κατακάθια?
Είμαι βέβαια εκτός θέματος μιας και το θέμα ήταν για το νέο βιβλίο του Διονύση Μανιάτη. Δυστυχώς δεν το έχω παραλάβει ακόμη. Θα επανέλθω λοιπόν μόλις το παραλάβω...

[georgalasg]

καλησπερα bill1961

Να συνεχίσω και εγω λίγο εκτος θεματος (τελευταίο μηνυμα)

Η αληθεια είναι οτι αυτό μου το λένε πολλοί. Το οτι ειναι πακέτο και όχι μονο μουσική. Δυστυχως ή ευτυχως εγω δίνω περισσότερο βαρυτητα στη μουσική (σε ποσοστό 99% - 1%) οπότε ο στίχος δε με πολυαπασχολεί. Μάλλον λάθος μου, αλλα ετσι είναι...
Εννοείται να μην είναι στα χάλια τα σημερινα βεβαια... Για να καταλάβετε δεν έχω κανενα πρόβλημα να τα ακουω, χωρις τραγουδιστή. σόλο μπουζούκι...

Και το δευτερο... αυτο που λέτε οτι το μπουζουκι είναι συνωνυμο ολων αυτων (τεκεδες ναρκωτικα κλπ) . Αυτο με ενοχλεί παρα πολύ. Και δυστυχως ισχύει.
Μηπως φταινε αυτα τα τραγουδια γι΄αυτο; Η και αυτα τελος παντων; Μηπως εχει παραγίνει το κακο με ολα αυτα;

Νικο προφανώς και δε πεθανε κανεις απο χασίσι... αλλα είναι η αρχή. Και πολλοί ξεφυγαν μετα απο αυτό...

Δε ξερω... είμαι επηρεασμένος και δε μπορω ισως να σκεφτω πιο λογικά..
αλλα δε θελω να ακουω για ναρκωτικά .... Ουτε σαν ιστοριουλες...
Συγνώμη για τα εκτός θεματος...

[bill1961]

Νομίζω Νίκο (forlan) πως είναι υπερβολική η άποψή σου ότι "Καμμιά αξία δεν έχει σα βιβλίο". Θα συνέβαλε θετικά στην κουβέντα που κάνουμε εδώ αν έχοντας διαβάσει το βιβλίο ανέφερες και τα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή σου την άποψη.

[ΑΝΤΩΝΑΣ]

Διαφωνώ με κάποια που ειπώθηκαν και συγκεκριμένα κατά πρώτον ότι η αρχική ανάρτηση είχε το νόημα της ενημέρωσης για την έκδοση ενός νέου βιβλίου του χώρου μας, στην οποία ευφυώς τοποθετήθηκε κριτικά ο αεροκωπηλάτης. Τα βιβλία τα κρίνουμε αφού τα αγοράσουμε και τα διαβάσουμε.
Κατά δεύτερον όπως συνέβη και στο παρελθόν σε παρεμφερείς εκδόσεις, εδώ ή σε άλλα site (π.χ. για το Canavaccio), εμφιλοχωρούν άμεσα απόψεις περί της χρησιμότητας των εκδόσεων ή για τα ίδια τα συγκεκριμένα τραγούδια, αν και κατά πόσο βλάπτουν υμνώντας τις ψυχότροπες ουσίες.
Θεωρώ πως και τα βιβλία είναι απαραίτητα εξειδικεύοντας περιόδους ή πτυχές του ρεμπέτικου, αλλά και πως τα "χασικλήδικα" είναι πολλαπλώς και άρρηκτα δεμένα με αυτό.
Με τσίγκλισε η λέξη "ντρέπομαι" η οποία πιστεύω πως εδώ δεν έχει ορθή χρήση, ενώ το "δεν μου αρέσει" θα ταίριαζε απόλυτα και δεν θα ενοχλούσε.
Γιατί και η κάθε είδους λογοκρισία "ντρεπόταν" για τα τραγούδια αυτά.
Τα τραγούδια περιγράψανε στην ουσία την χρήση "ουσιών" και δεν την δημιουργήσανε. Η λογοκρισία έκανε "μια τρύπα στο νερό", όπως και περιγράφεται η σημερινή κατάσταση της πιάτσας από τον liga rosa.
Την αξία και την αναγκαιότητα έκδοσης ενός βιβλίου την καθορίζει τελικά το κοινό και ο χρόνος. Όχι οι αφορισμοί.
Εκτός θέματος σαφώς και η δική μου πολυλογία, αλλά με ενόχλησε η απαξίωση της έκδοσης του βιβλίου.
Τα βιβλία είναι ταχυδρόμοι καλών ή κακών μηνυμάτων, δε έχει νόημα να πυροβολούμε, αλλά μας δίνεται η δυνατότητα να μην τα αγοράσουμε.

Τέλος σημειώνω και αυτό που λέει ο σπουδαίος Σκαρβέλης στο "Δερβισάκι" :

<<...και φουμάρεις τη νταμίρα, δε θα δεις ποτέ σου μοίρα>>.