Οτι κι' αν πουμε εμεις εδω, παραλληλες διφωνιες θα συνεχισουν να ακουγονται και βαρδα μην τις ακουσουμε και στο σαμπαχ, αλλα και παλι αυτο θα ηταν μια αισθητικη επιλογη της κοινωνιας που ζουμε, κατευθυνομενη οπωσδηποτε, αλλα τι να κανουμε? Το μονο που μπορουμε να προσπαθησουμε (και ειναι πολυ δυσβατο βουνο) ειναι μια στυλιστικη διασαφηνηση του ρεμπετικου, αλλα πού καιρος? Πού ορεξη? Πού γνώσεις και ικανοτητες?
Δεν θελω να συνεχισουμε την κουβεντα για τους εντεχνους και τους μεταπολεμικους λαϊκους συνθετες, οχι γιατι δεν με ενδιαφερει, τουναντιον, αλλα ηδη ξεφυγαμε αρκετα μεσα σ' αυτην την ενοτητα. Βρησκω πως κι' εδω μαλλον συμφωνω μαζι σου και θα ηταν ενδιαφερον να ερευνηθουν οι μουσικες και κοινωνικες αιτιες αυτης της μεταπολεμικης αλλαγης υφους. Για την κοινωνικη αλλαγη ισως εχουν ειπωθει ηδη περισσοτερα απο οσα θα επρεπε, αλλα για την μουσικη αλλαγη, σχεδον τιποτα ακομα. Φαινεται διαθετουμε ικανωτατους κοινωνιολογους, αλλα ειμαστε ακομα πολυ φτωχοι στην αναλυτικη μουσικολογια και το ριξαμε εκουσιως ή ακουσιως στην "ρεμπετολογια"
