Καζαντζίδης

[liga rosa]

παρά την αλλεργία που έχω στις επανεκτελέσεις, ήταν μεγάλο μάθημα όταν άκουσα συνεχόμενα πρώτες με δεύτερες -από λαϊκούς μέχρι νικολαΐδη. φάνηκε η γύμνια τους... αντίθετα, με ενδιαφέρουν διασκευές σε άλλο είδος, ηλεκτρικές ή μη -εξαιρούνται τα ισοπεδωτικά μπιτάκια!
πέρα από την ομορφιά των πρώτων (δεν ισχύει πάντα, πχ προτιμώ την εκδοχή της πλάτωνος στον χατζιδάκι), σκεφτείτε πως ηχογραφήθηκαν πολύ κοντά στο βίωμα που τα ενέπνευσε. και το πιο σημαντικό, χωρίς να τα βαραίνει ιστορία επιτυχίας ή σύνδεσης με καταστάσεις. εκτός από όσο καιρό δοκιμάστηκαν στο πάλκο.
δύσκολο λόγω διαφωνιών, αλλά ίσως μπορούσαν οι επανεκτελέσεις να μπαίνουν σε χωριστή ενότητα με σήμανση ναρκοπεδίου! με εξαίρεση το "μες την πολλή σκοτούρα μου", ε;

[Alcibiadis]

Oι επανεκτελέσεις των ρεμπέτικων τραγουδιών, έγιναν εντελώς έξω απ' το αισθητικό κέλυφος της εποχής των. Ακριβώς γι' αυτο το λόγο γινόμαστε αλλεργικοί. Δεν μπορώ να καταλάβω, αφού έχουμε χρυσό στα χέρια μας γιατί να επιμένουμε στον μπρούντζο;;


ΥΓ."δουλειά δεν είχε ο διάβολος ......τα παιδιά του

[socrates]

Φιλε Αλκιβιαδη, νομίζω ειμαι αρκετα σαφης στο τι ζητω και γιατι το ζητω. Ασφαλως και θελω τις επανεκτελεσεις του οποιουδηποτε να υπαρχουν σ'αυτο το σαϊτ και μαλιστα επικροτω την ιδεα του (της) liga Rosa περι ναρκοπεδιου (!!!). Αν σκεφτουμε οτι η ιστοσελιδα μας ειναι και για την τερψη μας, αλλα και για την ερευνα μας, δεν νομιζω να απαιτω κατι παραλογο. Θελω ολες αυτες τις εκχυδαϊσμενες επανεκτελεσεις του Νικολαϊδη γιατι έτσι μπορω να συγκρινω. Αυτη ειναι η μονη μεθοδος της συγκριτικης μουσικολογιας. Και ο χρυσος και ο μπρουτζος. Εδω υπαρχουν κατι "ρεμπετολογοι" που εχουν ηρωοποιησει τον παραπανω επανεκτελεστη, (π.χ. βλεπε Νεαρχο Γεωργιαδη) και μας πουλανε φικια για μεταξωτες κορδελες μια ζωη. Δεν θα ηταν κανεις υποχρεωμενος να ακουει αυτες τις επανεκτελεσεις, αλλα αν εχει υπαρξει κακο υλικο δεν πρεπει να το αποκρυπτομε. Απλα να το καταχωρουμε στο ναρκοπεδιο για οσους απο την παρεα μας δεν εχουν δουλεια να κανουν και ασχολουνται με την συγκριση.... και θελουν καπου καπου να ........ τα κακα παιδια.
Ασφαλως μπορει καμια φορα να συναντηθουν επανεκτελεσεις που να ειναι και καλυτερες απο τις αρχικες, αλλα πιστευω, πολυ σπανεια. Αυτο μπορει να συναντηθει και μεταξυ των ρεμπετων καμια φορα, αλλα αυτα ειναι γουστα. Φερειπειν ποια ειναι η καλυτερη εκτελεση στους λαχαναδες, αυτη του Στελακη ή αυτη της Χωματιανου?
Αλλα, γυρνωντας παλι στον Στελαρα, τον θεωρω, σαν πρωτο διδαξαντα,ως πολυτιμο και αναποσπαστο τεμαχιο υλικου για συγκριτικες ερευνες.

[Alcibiadis]

τουλάχιστον το "ναρκοπέδιο" να μην τόχουμε και στο ράδιο!!!
θα ξενερώσει το σύμπαν

[AGIS]

Προ καιρού είχε ξαναθιχτεί το θέμα και μάλιστα είχαμε ίσως μιά διαφωνία με τον Άλκη.

Έλεγα τότε αν θυμάμαι καλά, και ξαναλέω και τώρα, ότι κατά τη γνώμη μου παρ' όλη την ηχητική - αισθητική αλλοίωση που χαρακτηρίζει γενικά αυτό το είδος των επανεκτελέσεων σε σύγκριση με τις αυθεντικές εκτελέσεις, η προέλευση τραγουδιστών σαν το Νικολαϊδη είναι πιό αυθντική, πιό ταυτισμένη με τη διαδρομή του λαϊκού τραγουδιού από την εποχή του Μάρκου. Από το Μάρκο ως το Νικολαΐδη (το όνομα του οποίου χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα) η πορεία του ρεμπέτικου - λαϊκού τραγουδιού είναι περισσότερο ευθεία και ενιαία, ακόμα κι αν δεν μας αρέσει αυτό, παρά η διαδρομή από το Μάρκο ως τις κομπανίες των '70 και '80.

Οι τελευταίες αυτές φέρανε τον ήχο πίσω στις πηγές του, αλλά η προέλευσή τους είναι μάλλον από "διανοούμενους", φοιτητές κλπ που αγάπησαν τη λαϊκή μουσική και αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί της. Και με την προσέγγιση του "αυθεντικού" ήχου, ακόμα και με την "επανάληψή" του, της άνοιξαν ίσως και νέους ορίζοντες.

Όμως ο Νικολαΐδης (είπαμε: παραδείγματος χάρη) είναι πολύ κοντύτερα σαν συνέχεια των εκτελέσεων του Παπαϊωάννου (π.χ.) στα κέντρα που έπαιζε το '70, πίσω από τον Παπαϊωάννου του '70 είναι ο Παπαϊώάννου της Αμερικής, πίσω από αυτόν ο Παπαϊωάννου με τον Καζαντζίδη και τις βαλίτσες, πιό πίσω ο Παπαϊωάννου της φαληριώτισσας και της μοδιστρούλας και πιό πίσω ο Μάρκος κλπ κλπ. Από το Μάρκο ως το Νικολαΐδη υπάρχει συνέχεια. Ανάμεσα στο Μάρκο και στις κομπανίες της αναβίωσης του "αυθεντικού" ήχου, δηλαδή -γιά να το πω κι έτσι- ανάμεσα στο Μάρκο και σ' εμάς που συζητάμε εδώ πέρα, υπάρχει α-συνέχεια.

Ίσως είναι λοιπόν ουσιαστικότερο να σκεφτεί κανείς το πώς προέκυψε η αισθητική "αλλοίωση" μέσα από την κοινωνική "αυθεντικότητα", και το πώς η αισθητική "αυθεντικότητα" επανήλθε από έναν κοινωνικά "διαφοροποιημένο" χώρο, παρά το να κάνει κανείς συγκριτική μουσικολογική ανάλυση, χωρίς να θέλω να θίξω κάποια από τις απόψεις που προηγήθηκαν και την αξία που΄μπορεί να έχει.

Τουλάχιστον γιά μένα. Στα αυτιά του οποίου ηχεί γνήσια και η επανεκτέλεση του Νικολαϊδη κλπ, παρά το ότι αναζητώ και προτιμώ το άκουσμα των πρώτων εκτελέσεων και δεν διασκεδάζω σε κέντρα όπως αυτά που θα τραγουδούσε ο Νικολαΐδης αλλά σε μαγαζιά σαν αυτά που θα παίζανε οι κομπανίες των 70 και των 80.

[Alcibiadis]

Μα οι κομπανίες του '70 και '80 δεν ήταν μουσική συνέχεια της εποχής!
την δεκαετία του '70 ο κόσμος άκουγε Μίκη,Κουγιουμτζή, Λοίζο "έντεχνο" λαικό και σκυλάδικο βέβαια. Το ρεμπέτικο (όπως και σήμερα) ακουγόταν απ' τους λίγους.
Οι κομπανίες τότε, θεωρώντας απαράδεκτο το σκυλάδικο σαν μουσική κατάσταση ύφους και αισθητικής, αναζήτησαν τις πηγές (και πολύ καλά έκαναν)
γνωστοποιώντας στον κόσμο το πως πρέπει να παίζεται και ν'ακούγεται το λαικό τραγούδι. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος τότε "έπασχε" απο απώλεια μνήμης....
Αν έλεγες πχ το όνομα Χατζηχρήστος, νόμιζαν ότι αναφέρεσαι στον ηθοποιό.
Μέσα στο χώρο του απαράδεκτου --για τις κομπανίες-- σκυλάδικου ήταν αναμφισβήτητα και ο "επανεκτελεστής" Νικολαίδης. Αυτό το γνωρίζω καλά γιατί έτυχε ν' ανήκω και' γω σε κομπανίες που ξεκίνησαν το '80 αναβιώνοντας το ρεμπέτικο.
(Όταν λες το ρεμπέτικο με τη σκυλάδικη εκδοχή του κάνεις πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ' ότι αν πεις σκυλάδικο "καθαρόαιμο"! Ταπεινή υποκειμενική μου άποψη...

[colectorgram]

στην αναβιωση του ρεμπετικου στις αρχες του 80' πολλοι νομισαν οτι το ρεμπετικο ειναι ενα ξεκουρδιστο ρε μινορε!! Αργοτερα καταλαβαμε οτι ο ΜΑΡΚΟΣ επαιζε και sibemol και fa# !!! και δεν μιλαω για καποιους καλους μουσικους αλλα για τις παρεες!! Σιγουρα προτιμω τις πρωτες εκτελεσεις αλλα ξερω και πολλους μουσικους (οχι φιρμες) που παιζουν και τραγουδουν τα ρεμπετικα με σεβασμο και στους τονους τους! Το ''πινω και μεθω'' ειναι αλλο κομματι απο la και αλλο απο fa#!!! Οταν ενας δρομος ειναι στον τονο του δημιουργει αλλο ηφος και αλλο ηθος στο τραγουδι!!! Απλα οι μουσικοι καταντησαν υπηρετες των συνηθως αφωνων τραγουδιστων!!Βαρεθηκα να ακουω : παιξτο χαμηλα,δεν βγαινω απο κει.... αμα δεν βγαινεις κατσε σπιτι σου η (οπως λεγαν παληα)παρε καθαρτικο!!!