Φραγκίσκος Ζουριδάκης

[bill1961]

Φραγκίσκος Ζουριδάκης

Γεννήθηκε στα Άνω Πετράλωνα της Αθήνας το 1907. Ο πατέρας του Μανώλης, ήταν από τα Χανιά της Κρήτης κι έπαιζε κιθάρα και μαντολίνο. Ο Ζουριδάκης μέχρι το 1928 έπαιζε κιθάρα και λίγο μπουζούκι. από το 1928 μέχρι σήμερα παίζει μπουζούκι, τραγουδάει παλιά ρεμπέτικα όπως τα έχει ακούσει από τους παλιούς και δικές του συνθέσεις. Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος του «γυρολόγου» μπουζουξή τής εποχής του 1930. Παρ' όλο που γνώριζε όλους τους παλιούς κι είχε μαζί τους φιλικές σχέσεις δεν δούλεψε ποτέ σε πάλκο, μ' εξαίρεση 2-3 μήνες. Του αρέσει νά τραγουδάει μόνος του, πότε εδώ και πότε εκεί.
Ό Ζουριδάκης είναι ανάπηρος του πολέμου 1940-41. Φέτος συμπλήρωσε πενήντα χρόνια επαγγελματικής ζωής σέρνοντας μέσα του το παραδοσιακό ρεμπέτικο όπως τ' άκουσε στα 1922-1928 από τους μεγαλύτερους.
Χωρίς υπερβολή είναι κι αυτός ένας από τους αφανείς εργάτες του ρεμπέτικου πού το λαϊκό μας τραγούδι τους χρωστάει πολλά, κι ακόμα ένας από τους λίγους πού «φτύσανε αίμα» για να κάνουνε το ρεμπέτικο τραγούδι, τραγούδι όλου του λαού μας, όπως πραγματικά είναι.
από τα πέντε παιδιά του — δύο κορίτσια και τρία αγόρια — δεν ασχολήθηκε κανένα με τη μουσική.
«Φτάνουν οι δικές μου πίκρες. Εγώ είχα το μεράκι και καλά έπαθα. Γι' αυτό και δεν άφησα τα παιδιά μου ν' ασχοληθούνε με μία δουλειά πού μόνο φαρμάκι σε ποτίζει...».
Παρ' όλο που έχει γράψει πολλά ρεμπέτικα, όλα σε δικούς του στίχους, λίγα απ’ αυτά έχουν γραμμοφωνηθεί ενώ αρκετά τραγούδια του έχουν παρουσιαστεί σαν τραγούδια άλλων.

Μερικά τραγούδια του: Αρχόντισσα, Εκεί που σπαν τα κύματα, Νταχτήρι, Σε θυμάμαι από μικρούλα (1ος δίσκος του το 1939 με την Ι. Γεωργακοπούλου), Συριανό χασάπικο, ...

Από τη "Ρεμπέτικη Ανθολογία" του Τάσου Σχορέλη