ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ......!!

[Alcibiadis]

Όσο για τα παλιά -ρεμπέτικα και λαϊκά- η εργατιά τα ξέρει όσο τα ξέρει όχι τόσο μέσα από την "αναβίωσή" τους, αλλά μάλλον μέσα από τη" φυσική" τους εξέλιξη -που όσο κι αν έχει ένα στοιχείο παραφθοράς στον ήχο είναι από την άλλη μεριά ίσως πιο αυθεντική στους κοινωνικούς της όρους: όχι δηλαδή στην εκδοχή της φοιτητικής κομπανίας που τα "ανακάλύψε" αλλά στην εκδοχή πχ του Ζαγοραίου ή του Νικολαΐδη που δεν τα ανακάλυψαν αλλά ήταν πάντα εκεί... Βέβαια με τον καιρό και κάποιες διαφορετικές εκδοχές ή προελεύσεις μπορεί να βρίσκουν κοινούς τόπους κλπ, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Ειλικρινά δεν ξέρω το κατά πόσον οι Ζαγοραίος και Νικολαίδης ήταν πάντα εκεί....!! Ενώ φαίνεται να έχεις δίκιο, δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ επειδή
ποτέ δεν υπήρξαν "ευπρόσδεκτοι" στα αυτιά μου!
Ειδικά στις επανεκτελέσεις του ρεμπέτικου μου φαίνονται "ξένο σώμα"!
Αντίθετα ο Μπιθικώτσης (κατά το υποκειμενικό μου γούστο) μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι αποτελεί την φυσική συνέχεια του παλιού.
Πάντως ειδικά για τον Νικολαίδη το αισθητικό κριτίριο δεν πρέπει νάναι τόσο
υποκειμενικό!!!.........

[AGIS]

Γι' αυτό γράφω για παραφθορά στον ήχο, άσχετα αν μπορεί σε άλλον να βγαίνει καλύτερα και σε άλλον λιγότερο καλά (είτε αντικειμενικά είτε υποκειμενικά το πάρει κανείς). Αλλά νομίζω ότι κι ο Ζαγωραίος κι ο Νικολαΐδης κι ο Μπιθικώτσης, που είπες, προέρχονται μέσα από το "σώμα" του ρεμπέτικου και του λαϊκού. Ενώ η όλη ιστορία με την αναβίωση και τις κομπανιες ήρθε κυρίως από ανθρώπους που το ανακάλυψαν "απ' έξω", φοιτητικούς κύκλους κλπ, όπως είπες. Άσχετα που αυτοί οι "απ' έξω" αποκαταστήσανε έναν ήχο πιο κοντά στον αρχικό.
Να σου πω κι ένα πιο κοινό παράδειγμα, ότι η εργατιά κι όλος ο κόσμος ξέρει τη φραγκοσυριανή όχι στην αρχική εκδοχή του '35 αλλά στη μεταγενέστερη: αυτή η μεταγενέστερη εκδοχή είναι πάντοτε στα χείλη του κόσμου, ενώ η αρχική έχει να κάνει με άλλο ψάξιμο.

[Alcibiadis]

Σήμερα το απόγευμα στην ΝΕΤ ,έβλεπα την εκπομπή ( αφιέρωμα στον Απόστολο Χατζηχρήστο) "έχει γούστο", με την Μπίλιω Τσουκαλά. Σχολίαζε ο Πάνος Σαββόπουλος και τραγούδησαν ο Γιώργος Ξηντάρης, ο πολλά υποσχόμενος γυιος του και η Κατερίνα Τσιρίδου!
Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε, ήταν η παικτική και φωνητική αρτιότητα της ορχήστρας! (δεδομένου του ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολα τα τραγούδια και "ζωντανά" παιγμένα!!! (όποιος είναι μουσικός ξέρει καλά το μέγεθος δυσκολίας του "μια κι'έξω"!!) Βλέποντας μετά τα πρόσωπα των μουσικών, κατάλαβα και το γιατί..!
Στη κιθάρα ο Νίκος Πρωτόπαπας,στο ακορντεόν ο Αλέκος Βαρανάκης και στο μπουζούκι ο Γιώργος Αναγνώστου! (ότι καλύτερο για ένα τραγουδιστή!)
Το δεύτερο και πιο σημαντικό για μένα, ήταν το υψηλό (απο αισθητικής άποψης) κριτίριο των μουσικών και τραγουδιστών!
Τα τραγούδια παίχτηκαν και τραγουδήθηκαν, με το προσωπικό τους ύφος και τρόπο, χωρίς απομίμηση και χωρίς να παραπέμπουν σε ..μουσείο!
Το εξαιρετικά δύσκολο (για μένα), είναι να τα λές με τον τρόπο σου, χωρίς
όμως να απομακρύνεσαι απο το "αισθητικό τους όριο"!! (εδώ σε θέλω μάστορα!...) ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!! Και κάτι άλλο..
Δεν φτάνει να είσαι καλός μουσικός και τραγουδιστής για να πείς ρεμπέτικο τραγούδι. Αν δεν φανεί μέσα απ τον τρόπο σου ότι το γουστάρεις απο καρδιάς , τότε "κλάφτα Χαράλαμπε"!......

Για να πω την αλήθεια μου, περίμενα πως και πώς μια τέτοια απόδοση ρεμπέτικων τραγουδιών, για να καταστήσω σαφές το αισθητικό μου κριτίριο,σε σχέση με τις εκπομπές του Κ.Φέρρη που, κατά τη γνώμη μου, δεν αντέχουν σε καμμιά σύγκριση και κριτική (απο αισθητικής πλευράς)!!.

[Σωτήρης]

Αν και στη συγκεκριμμένη εκδήλωση δε συμμετείχα, θα μου επιτρέψετε να καμαρώνω για τους φίλους και συνεργάτες μου! Τα πιο πάνω "παράσημα" είναι πολύ σοβαρά, ειδικά αφού προέρχονται από έναν συνάδελφο του διαμετρήματος του Άλκη, ενός τραγουδιστή υποδειγματικού για τη φωνή, τη δουλειά και το ήθος του. Άλκη μπράβο μέσα από την καρδιά μου και σε σένα που μπήκες στον κόπο να γράψεις αυτά που σκέφτηκες. Έχουμε βαρεθεί σε αυτό το χώρο της λαϊκής μουσικής, να βλέπουμε και να ακούμε γκρίνιες, ζηλοφθονίες και μικροπρέπειες.

[Dreamlander]

Έχουμε βαρεθεί σε αυτό το χώρο της λαϊκής μουσικής, να βλέπουμε και να ακούμε γκρίνιες, ζηλοφθονίες και μικροπρέπειες.

Ναι όντως, έχουμε βαρεθεί!

Οι γκρινιάρηδες, οι ζηλόφθονες και οι μικροπρεπείς όμως δεν φαίνεται να το βάζουν κάτω.
Αντέχουν σε πείσμα της βαρεμάρας μας.

Ευτυχώς που η λαϊκή μας μουσική αντέχει περισσότερο από δαύτους.

[issipap]

???

[Σωτήρης]

Μα αυτό σχολιάζουμε όλοι φίλε issipap! Το "μενού"! Απλά κάποιοι βαρεθήκαμε τις "κολοκυθόπιτες" και ζητάμε να μας σερβίρουν και κανένα άλλο, καλύτερο έδεσμα, σε ένα μαγαζί (ΕΤ3) που έχουμε πληρώσει προκαταβολικά και τον λογαρισαμό! Φιλικά Σωτήρης.