Αν συμφωνείτε θα ετοιμάσω ένα πρόγραμμα με κωμικά τραγούδια για το Δεκέμβριο (δεν έχω πολύ χρόνο αυτό το μήνα).
Υπήρχαν ήδη πολλά τραγούδια κωμικά στη σελίδα. Ανέβασα 4-5 άλλα (δεν εμφανίστηκαν όλα ακόμα) και θα ανεβάσω ακόμα 3 και είμαστε πιστεύω ΟΚ για μια εκπομπή (με τραγούδια της επιθεώρησης και ρεμπέτικα).
κωμικά τραγούδια τύπου:
Τα βάσανα της πλύστρας
Η Ελένη η ζωντοχήρα (κλασικό και άπιαστο)
Ο Κυριάκος εξερευνητής (πολύ αστείο)
Η πρόοδος (Του Κολόμπο του έκαναν άγαλμα γιατί ανακαλύψε λεει το αυγό, του Βορονώφ για τις μαιμούδες! και εγω τι είμαι τσόφλι; χαχαχαχαχα)
Ο Βορονώφ με την Ρόζα
Ξύσου γέρο με τον Νταλγκά (αυτό ταιριάζει πολυ με το θέμα του προηγούμενου)
Ο καφές (μες στο καφέ βρίσκεις ότι θες νιάτα πλούτη ομορφιές και μύγες περισσές )
Ο Μάρκος υπουργός
Ο Σταύρακας
Ο ξεφτίλης
Κτλ...
Και για φινάλε το νανούρισμα της Ρόζας (επειδή το τέλος του τραγουδιού είναι πολύ αστείο)
Περιμένω πράσινο φως και σιγά σιγά θα δημιουργήσω την playlist.
ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
-
Hypokosmos
- Δημοσιεύσεις: 14
- Εγγραφή: 19 Δεκ 2004 05:51 pm
- Τοποθεσία: Γαλλία Annemasse + Ηράκλειο Κρήτης
Ιδέα εκπομπής για το Δεκέμβριο
"Ανάμεσα σε Τρίλλια
Συγή και Μουντανιά
Καράβι αρμενίζει
Με δεκ'οχτώ πανιά"
Συγή και Μουντανιά
Καράβι αρμενίζει
Με δεκ'οχτώ πανιά"
-
bill1961
- συντονιστής<br>(03/2008 ως τώρα)
- Δημοσιεύσεις: 1024
- Εγγραφή: 10 Μάιος 2005 11:51 pm
- Τοποθεσία: Ηγουμενίτσα
Γυναίκες στους τεκέδες (η Λόλα και η Μαριγώ)
1. Ραστ του τεκέ
Το ρεμπέτικο υπήρξε ανδροκεντρικό, γι’ αυτό και η κυρίαρχη εικόνα της γυναίκας στα ρεμπέτικα τραγούδια είναι αυτή της «γυναίκας-ερωμένης». Η παρουσία γυναικών σε κατ’ εξοχήν ανδρικούς χώρους, όπως οι τεκέδες, αν και σπάνια, είναι αποδεκτή από τους μάγκες κυρίως αν εντάσσεται στα πλαίσια του παραπάνω προτύπου «γυναίκα-ερωμένη».
Στο παλιό μόρτικο «Ο κουμπούρας απ’ τη Βάθη» του 1920 με τη Μαρίκα Παπαγκίκα, βρίσκουμε πληροφορίες για τους άντρες και τις γυναίκες που συχνάζουν στους τεκέδες:
«Κει συχνάζουν μερακλήδες,
όλοι οι καλοί μπεκρήδες.
Ατσιγγάνες και μοδίστρες,
αμαξάδες με τις πλύστρες
…»
Δυο κατηγορίες γυναικών συναντάμε στους τεκέδες:
1. Αυτές που εκτελούν χρέη τεκετζή ή βοηθού τεκετζή, και
2. Οι «μόρτισσες, μερακλούδες, αλανιάρες», που παν για να φουμάρουν.
2. Μες στον τεκέ της Μαριγώς
Άνθρωπος του υποκόσμου ο τεκετζής «μάγκας αλλά όχι σκυλόμαγκας» κατά πως λέει ο Νίκος Μάθεσης, πολλές φορές όταν είχε μπλεξίματα με την αστυνομία ή άλλες «εξωτερικές» εργασίες, η γυναίκα του ή η γκόμενά του, αναλάμβανε τη λειτουργία του τεκέ. Τεκετζού και η Μαριγώ του τραγουδιού που ακούμε. Εκτός του τραγουδιού δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν το γεγονός. Γνωρίζουμε όμως, από τα γραφόμενα του Ηλία Πετρόπουλου, μια Μαριγούλα, γκόμενα του Θανάση Γκότση (πέθανε το 1969) που είχε τεκέ στη Φρεατύδα.
3. Όπου δεις δυο κυπαρίσσια
Ανεξάρτητα παραδοσιακά δίστιχα συνδυάζονται με δίστιχα από το χώρο της μαγκιάς, από τη Μαρίκα Παπαγκίκα στο τραγούδι που ακούμε. Διασώζεται έτσι ένα δίστιχο (το τελευταίο) που αναφέρεται στη Μπουρδούσενα. Σύμφωνα με τον Στέλιο Κηρομύτη: «Η Μπουρδούσενα ήταν πουτάνα, καλτάκα, που ζούσε μ’ ένα τεκετζή εκείνα τα χρόνια, τον Μπουρδούση. Και της βγάλανε τραγούδι…
Μπουρδούσενα, Μπουρδούσενα σε γύρευα και πούσουνα,
Μπουρδούσενα ψήσε καφέ, βάλε φωτιά στον αργιλέ…»
Και ο Ηλίας Πετρόπουλος, αναφέρει: «Η Μπουρδούσενα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Είχε, περίπου το 1925, ένα παραγκάκι, πλάι στην πόρτα των Βούρλων, όπου οι μάγκες πίνανε καφέ (και διάφορα άλλα). Τότε τα Βούρλα ήτανε ξακουστό μπορντέλο.»
4. Γιαννούσενα
Από παραδοσιακά κυρίως τραγούδια εμπνεόμενος ο Σωτήρης Γαβαλάς (ακούστε για παράδειγμα, τα: «Δώδεκα χρονών κορίτσι», «Δυο γυφτοπούλες στο βουνό», «Στου Μπεζεστένη την αυλή»), παραφράζει στίχους της «Μπουρδούσενας» και μετατρέπει σε τεκετζού τη Γιαννούσενα του γνωστού Ηπειρώτικου τραγουδιού:
«Γιαννούσενα, Γιαννούσενα,
πούσουν και δε φαινόσουνα.
Ήμουν στη ζούλα ρε παιδιά,
κι άναβα μάγκες τη φωτιά….»
Κι ακόμη μια φορά, στο «Χασίσι» με το Γιώργο Βιδάλη, η «Μπουρδούσενα» μετατρέπεται σε «Γιαλούσενα» που επίσης βάζει φωτιά στον αργιλέ.
5. Ο σερέτης
Αλλά και ο «σερέτης, χασικλής» του Μοντανάρη, «χαρμάνης, ώρες δε βαστά» και πάει για να φουμάρει:
«…μες στου ντερβίση τον τεκέ,
που τον πατάει η Μάρω…»
Προφανώς ο τεκετζής του τραγουδιού θεωρούσε εαυτόν αρκετά «ντερβισόμαγκα», για να ασχοληθεί το πάτημα του αργιλέ.
Λέει ο Νίκος Μάθεσης: « Ένας σκυλόμαγκας που είχε κάνει χρόνια φυλακή δεν έκανε αυτή τη δουλειά, να γεμίσει το λουλά, να τον ανάψει και να τον δώσει σ’ αυτόν που τον παρήγγειλε, σε ένα μαγκάκι που θέλει να βγει κι αυτός κάτι, να του κάνει τον υπηρέτη. Ποιος; Αυτός που είχε κρεμάσει την κάπα του στη φυλακή….»
Για τη δουλειά αυτή στον τεκέ του ντερβίση, υπήρχε η Μάρω….
6. Ο πιτσιρίκος
«Βρε πιτσιρίκο φύλαξε,
στο παραθύρι κοίταξε.
Για να φουμάρουμε κι εμείς,
μέσα στο σπίτι της Φανής.
….»
Η Φανή του τραγουδιού δεν είναι καμιά άσχετη, είναι ιδιοκτήτρια του «σπιτιού» που στεγάζεται ο τεκές του Νώντα. Δε γνωρίζουμε αν η Φανή και ο Νώντας ήταν υπαρκτά πρόσωπα, όμως ο τεκές του Νώντα αναφέρεται σε τουλάχιστον δύο ακόμα τραγούδια:
1. «Γεια σου Λόλα μερακλού» του Δημήτρη Μπαρούση – Λορέντζου (1934)
2. «Ένας μάγκας χασικλής» του Αντώνη Νταλγκά (1931).
7. Στην υπόγα
Στον τεκέ που βρίσκεται στην «υπόγα» πίσω από την παλιά Στρατώνα, τους αργιλέδες ανάβει η Κυριακούλα (ή κυρία Κούλα, ανάλογα πως ακούει κανείς τους στίχους… ).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στα τραγούδια που ακούσαμε οι γυναίκες «βοηθοί» στον τεκέ αντιμετωπίζονται θα έλεγα «αδιάφορα» από τους ρεμπέτες. Κανενός είδους χαρακτηρισμός, κανένα συναίσθημα, θαυμασμός ή ερωτική επιθυμία δε διαφαίνεται στους στίχους αυτών των τραγουδιών. Το γεγονός ότι αυτές ήταν συνήθως γυναίκες ή γκόμενες των τεκετζήδων, παίζει προφανώς κάποιο ρόλο.
Για την ακρίβεια στο τραγούδι που ακούμε, για την Κυριακούλα αναφέρεται ότι διαθέτει κομπόδεμα: «…πούχει τάληρα και τσιγαριές στη ζούλα» γεγονός που κάθε άλλο παρά τιμητικό θεωρείται με βάση τα ρεμπέτικα πρότυπα.
8. Μόρτισσα χασικλού
Διαβάζουμε στην Αυτοβιογραφία του Μάρκου: «Μια φορά έτρεξα στη σπηλιά του Κουλού που ήταν μια ακτή εδώ στη Δραπετσώνα, η οποία ονομάζεται Απαγορεύεται…. Εκεί υπήρχε ένα νερό, το οποίο το πηγαδάκι αυτό ήτανε λιγάκι γλυφό…. Δεν είχε τεκετζή εκεί. Ο καθένας έπαιρνε μαύρο και τουμπεκί και καθότανε εκεί, φούμερνε τον αργιλέ. Μερικές φορές φέρναν και νερό, γιατί δεν υπήρχε νερό στο βουνό. Νερό για να μην πνιγεί και κανένας και για τον αργιλέ. Π.χ. όταν πηγαίναμε πάνω, πλύναμε τα τουμπεκιά κάτω εκεί που καθόμαστε και μετά μ’ ένα σταμνάκι το παίρνανε μαζί τους το νερό. … Όταν πρωτάρχισα εγώ να καπνίζω, έδινες δυο τάλαρα και φούμαρες έναν αργιλέ. … Όταν καταλαβαίνανε ότι ο τεκετζής δεν είχε καλό μαύρο, του λέγανε. Πάνε ρε Γιώργο να πάρεις κανά δυο τσίκες απ’ το μπάρμπα-Βαγγέλη και φέρτες να φουμάρουμε…. Κι ένας μάγκας έτρεχε και το αγόραζε. Πάντα ψάχναμε το καλύτερο…».
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται κατανοητός ο διάχυτος σ’ όλο το τραγούδι, θαυμασμός του Μάρκου για τη «μόρτισσα χασικλού», με την τυπικά μάγκικη συμπεριφορά…
9. Αλανιάρα μερακλού
Δεκάδες ρεμπέτικα τραγούδια έχουν γραφεί για τις μάγκισσες, τις μόρτισσες, τις αλανιάρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κική του τραγουδιού «Φτώχεια μαζί με την τιμή» του Παν. Τούντα:
«Βρε εγώ είμαι η μόρτισσα Κική
που ήμουν δυο μήνες φυλακή
γιατί ‘ν’ τα γούστα μου τρελά
και δεν φοβούμαι τον μπελά,
ξέρω και ρίχνω πιστολιές
σ’ όποιον μου κάνει μπαμπεσιές.»
Τα «τρελά γούστα» της Κικής, διευκρινίζονται ακόμη περισσότερο στο τραγούδι που ακούμε τώρα. Η «αλανιάρα μερακλού», μετά το ολονύκτιο γλέντι στα καμπαρέ και τις μπύρες (όπου χορεύει τσιφτετέλι), το πρωί πάει και στον τεκέ να φουμάρει νταμίρα.
«Κάθε νυχτιά στα καμπαρέ
Αυγή(?) αυγή στη μπύρα
και το πρωί μες στον τεκέ
φουμάρω τη νταμίρα…»
10. Μες στου Ζαμπίκου τον τεκέ
Αφήγηση του Νίκου Μάθεση στο Λευτέρη Παπαδόπουλο: «Εδώ στον Βρυώνη από πίσω, η οδός που πάει για το Τζάνειο. Κανθάρου, ήτανε ο τεκές του Τσαμπίκου. Στην Τερψιθέα, πάλι του Τσαμπίκου. Ο ίδιος δηλαδή, ο Αντρέας. …. Μετά στα Βούρλα άνοιξε.»
Και αλλού, αφήγηση του Γιάννη Πολυκανδριώτη: «Μπουζούκι μάθαμε όλοι στην Τερψιθέα. Στον τεκέ του Τσαμπίκου, στη Φραγκολησιά». Εκεί, λοιπόν:
«Μες στου Ζαμπίκου τον τεκέ
φουμάρει η Ειρήνη αργελέ»
υπό τις επιδοκιμασίες των υπόλοιπων χασικλήδων:
«Φούντωσέ τονε το μάπα
να φουμάρει η μαυρομάτα»
και
«Γεια σου Ειρήνη μερακλού
που μου ‘γινες και χασικλού»
11. Γεια σου Λόλα μερακλού
Η Λόλα του τραγουδιού, είναι η μερακλού που πηγαίνει στον τεκέ του Νώντα για να φουμάρει, αλλά παίζει και «το μπουζουκάκι και χορεύει ζεϊμπεκάκι». Συναντάμε εδώ μια από τις ελάχιστες αναφορές σε γυναίκες που χορεύουν ζεϊμπέκικο. Ας θυμηθούμε και τη Νταίζη Σταυροπούλου που έριχνε τις ζεϊμπεκιές της όταν ο Ανέστος Δελιάς προβάριζε τα τραγούδια του με το Μήτσο τον Καρυδάκια.
Παρόλο, ότι επαινείται η Λόλα για τη συμπεριφορά της αυτή: «να μου ζήσεις χασικλού» και «είσαι μέγκλα και μεράκι», ο μάγκας-εραστής ή επιθυμών να γίνει εραστής - το «κυρίαρχο αρσενικό» - την απειλεί ακόμη και με θάνατο αν τον απορρίψει ερωτικά, άλλωστε εδώ, διακυβεύεται η φήμη του στο χώρο της μαγκιάς:
«Γι' αυτό Λόλα μου για σένα
τα 'χω απεφασισμένα
βρε μην κάνεις να μου στρίψεις
ξεύρε το πως δεν θα ζήσεις.»
12. Μαρίκα χασικλού
Σε δυο τραγούδια του ο Βαγγέλης Παπάζογλου, αναφέρεται σε γυναίκες που φουμάρουν χασίσι. Στη «Ντερβίσαινα»:
«Ειμ’ αλανιάρα μερακλού,
φουμάρω και χασίσι,
γι’ αυτό μου βγάλαν τ’ όνομα
πως αγαπώ ντερβίση…»
Αλλά και η «Μαρίκα χασικλού», γυναίκα, επίσης με «τρελά γούστα»:
«Αλανιάρα με τους μάγκες
κάθε βράδυ ξενυχτάς
κι όλο με μπαγλαμαδάκια
αχ, και με μαύρο την περνάς»,
πάει στους τεκέδες, φουμάρει αργιλέ και, όταν έρθει σε κέφι, ρίχνει και τις στροφές της, χορεύει το «Μποχώρη». Αυτή η συμπεριφορά της Μαρίκας, αποδεκτή μεν από τους μάγκες, βρίσκεται όμως έξω από τον «ηθικό κώδικα που διέπει την κοινωνική παρουσία των συζύγων». Έτσι ο ερωτευμένος άντρας, που θέλει να την παντρευτεί, της ζητάει ν’ αλλάξει συμπεριφορά, να «βάλει γνώση», να γίνει δηλ. «ξεμάγκισσα».
13. Καπνουλού
Διαβάζουμε στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Να συλληφθεί το ντουμάνι», συνέντευξη με τον Μπαγιανέρα:
«-Καπνουλού μου, θα πει ότι ήτανε χασισωμένη;
-Όχι, δεν ήταν χασισωμένη. Ήταν η κυρία μου. Ήτανε καπνεργάτρια στου Παπαστράτου…»
Παρ’ όλη την προσπάθεια του Μπαγιαντέρα να «απενοχοποιήσει» το τραγούδι, είναι φανερό ότι η κυρία του τραγουδιού «τη βρίσκει» με το ντουμάνι στους τεκέδες, όπου πάει να γλεντήσει με τους μάγκες αφού της αρέσει «ο μπαγλαμάς, μπουζούκια κι αργιλέδες»…
14. Η χασικλού
Η μίμηση «ανδρικών» συμπεριφορών από τις γυναίκες, είναι όχι απλά αποδεκτή από τους ρεμπέτες αλλά και επιθυμητή. Ακούμε για παράδειγμα στο τραγούδι «Ο νταβατζής της Μαίρης»:
«Έλα σαν θέλεις να μεθύσεις,
Μαίρη μου, με μένα να γλεντήσεις
μια βραδιά θέλω να με γουστάρεις
το μαυράκι που ‘χω να φουμάρεις»
Υπό την προϋπόθεση, ότι αυτή η συμπεριφορά να εκδηλώνεται μαζί του. Να συμπεριφέρεται η γυναίκα κατά τρόπο ώστε να μη αμφισβητείται ο «κυριαρχικός του ρόλος», όπως ακριβώς θα συνέβαινε αν ήταν πραγματικοί σύζυγοι. Γι’ αυτό και ο Τούντας βάζει τη χασικλού του τραγουδιού που ακούμε, να λέει του μάγκα της:
«Μάγκα μου με κατάφερες και θα τ’ αποφασίσω
Θα ‘ρθω βρε αλανιάρη μου μαζί σου πια να ζήσω
θα σου γεμίζω το λουλά, θα πλένω το καλάμι
μαζί να τη φουμάρουμε βρε μάγκα μου κι αλάνη»
15. Είμαι αλανιάρης
Υπήρχαν στην πραγματικότητα αυτές οι γυναίκες ή μόνο στη φαντασία των ρεμπέτηδων; Ας δούμε μερικές αφηγήσεις τους. Από την Αυτοβιογραφία του Μάρκου:
« … έτυχε να γνωρίσω μια γυναίκα, Μαρίκα την λέγανε, με ωραία ξανθά μαλλιά, ωραία γυναίκα, την οποία αυτή με αγαπούσε,…. Εγυρίζαμε μαζί στους τεκέδες. Εφούμαρα κι εγώ κι αυτή. Της άρεζε το χασίσι. Της άρεσε η συντροφιά μου πολύ, δε λέγεται. Την αγάπαγα και μ’ αγάπαγε και σχεδόν όλοι οι μάγκες του Πειραιώς την ξέρανε και την προσέχανε γιατί ήτανε και κουβαρντού γυναίκα. Ήθελε να μπει στον τεκέ, και ήθελε να πει στον τεκετζή, να φουμάρουνε τα παιδιά, και να πληρώσει αυτή. Καλή γυναίκα….»
16. Γίνομαι άντρας
Και η Αγγέλα Παπάζογλου, με αφορμή την «αγοροκοριτσάρα» του τραγουδιού που ακούμε:
«Αυτή πήγε μες στον τεκέ ντυμένη άντρας κι ηφούμαρε. Κι ύστερα αυτοί αντιληφθήκανε λέει από τα χέρια τση, πως δεν ήτανε άντρας και πήγανε να τση βάλουνε χέρι. Τση κολλήσανε. Και βγαίνει έξω στην πόρτα και λέει: Αν είστε άντρες βγείτε έξω… Και τραβά μια κάμα…. Δεν κουνήθηκε κανείς. Και φεύγει και πάει στον «Πράσινο μύλο» απέναντι, εκεί στη Θηβών ήταν μια μπύρα του Μαλικούτη, κι ηπήγε μέσα κι ηχόρευε τσιφτετέλι. Πήγε κι από πίσω στου Μαλικούτη –ήτανε κι ένας τεκές- πάει και φουμέρνει κι από κει και ξαναγυρίζει μες στο κέντρο και ξέσπασε πια κι ηχόρευε τσιφτετέλι…. Είχε μαστουρώσει άσχημα κι έκανε πράματα τρελά. Και φωνάξανε το τμήμα ηθών και την τσάκωσε μέσα κει, ντυμένη άντρας….Ύστερα μάθαμε πως ήτανε κορίτσι, μιανού εφοπλιστή κόρη. Κι είχε γίνει μάγκας. Τι να πεις… Και γύριζε στους σκουπιδοτεκέδες… Καλή φώτιση…»
17. Τα χανουμάκια
Ο Γιάννης Πολυκανδριώτης –που είχε τεκέ στα Βούρλα- αφηγείται στο Λευτέρη Παπαδόπουλο:
«- Τραγουδίστριες και πουτάνες ερχόντουσαν στους τεκέδες;
- Γυναίκες; Όχι. Εκείνα τα χρόνια είχαμε κάτι θεατράκια και μερικά καμπαρέ. Τίποτ’ άλλο. Αυτές οι καμπαρετζούδες που θέλανε να γίνουν τραγουδίστριες ερχόντουσαν καμιά φορά…».
Φυσικά, και η φαντασία των ρεμπέτηδων έπαιξε το δικό της ρόλο. Έτσι, στα 1935, ο Κώστας Καρίπης φαντάζεται μαστουρωμένα χανουμάκια καθισμένα «στης θάλασσας την αμμουδιά», στο Πασαλιμάνι δίπλα στον τεκέ του «μπάρμπα – Γιάννη», που κι αυτός βέβαια αγνοούμε αν ήταν πραγματικό ή φανταστικό πρόσωπο. Αυτός ο αναχρονισμός έχει την εξήγησή του: είτε, ο Καρίπης προσαρμόζει στα δεδομένα του χώρου και της εποχής του, κάποιο παλιότερο Σμυρνέικο ή Πολίτικο τραγούδι (γεγονός πολύ πιθανό, αφού την ίδια μελωδία είχε χρησιμοποιήσει μερικά χρόνια νωρίτερα ο Ρούκουνας στο τραγούδι του «Ελενίτσα»), είτε γιατί μεταφέρει στην Ελλάδα, στον Πειραιά, παραστάσεις από την Πόλη, αφού ως γνωστόν ήταν Πολίτικης καταγωγής.
18. Παραμάνα
Αλλά και ο Μπάτης, ονειρεύεται χανούμισσες στον τούρκικο τεκέ που θέλει να γίνει μπουφετζής. Πρόκειται βέβαια για «παραλλαγή του ονείρου», του ανώνυμου στιχουργού, που έγραψε το πρώτο από τα ανεξάρτητα δίστιχα του παραδοσιακού τραγουδιού που ακούμε τώρα:
«Άντε, μπουφετζής θα πα’ να γίνω, σε σμυρνέικο τεκέ
Άντε, να ‘ρχονται τα χανουμάκια, να φουμάρουν αργιλέ»
Τέτοιου είδους τεκέδες, θα είχε και ο Μάρκος στο μυαλό του, όταν έγραφε:
«Αν μ’ αξιώσει ο Θεός λεφτά και αποχτήσω
θα χτίσω ένα μέγαρο τους πλούσιους να ελκύσω.
Θα ‘ρχόντουσαν πελάτες μου κορίτσια να ‘χουν τρέλες
κι ο Βίλυ Φριτς θα σκάρωνε αφράτους αργιλέδες.
Η Γκρέτα Γκάρμπο μάγκα μου θ’ ανάβει το τσιμπούκι
κι ο Ζακ Κεπούρα στη γωνιά θα παίζει το μπουζούκι…»
19. Γιατί φουμάρω κοκαΐνη (Κοκαϊνοπότης)
Γυναίκες στα «σκληρά»…
Η χρήση χασίς είναι, για τους μάγκες της εποχής του μεσοπολέμου, όχι απλά αποδεκτή, αλλά αποτελεί και σημαντικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους. Αντίθετα η χρήση και η συνεπαγόμενη εξάρτηση από τα «σκληρά» ναρκωτικά – την πρέζα- είναι μη αποδεκτή και κατακριτέα.
«Τι όμορφα που πέρναγα, με κείνο το μαυράκι.
μα η πρέζα μου τα πότισε, τα σωθικά φαρμάκι»
ακούμε στο τραγούδι του Βαγγέλη Παπάζογλου «Ο λαθρέμπορας». Και στο τραγούδι που τώρα ακούμε, μία γυναίκα, αφηγείται πώς ζούσε ώσπου έμπλεξε στον έρωτα ενός κοκαϊνοπότη και άρχισε τη χρήση κοκαΐνης, με οδυνηρά αποτελέσματα για την ίδια.
20. Η χήρα κι η νταμίρα
Γυναίκες και χασίς - Άλλοι ρόλοι:
1. Στο τελευταίο μας τραγούδι για σήμερα, συναντάμε μια ακόμη χασικλού, σε διαφορετικό τώρα ρόλο:
«τη νταμίρα, τη νταμίρα μου την έμαθε μια χήρα…».
Ας θυμηθούμε εδώ και τη γνωστή ιστορία, για τη «Σκουλαρικού», τη γκόμενα του Ανέστη Δελιά, που εξαρτημένη από την πρέζα και η ίδια, τον έκανε πρεζάκια (σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες που μάλλον δεν επιβεβαιώνονται… ).
2. Και σε ρόλο dealer: Στην αυτοβιογραφία του Μάρκου διαβάζουμε: «Το πουλούσαν διάφοροι έμποροι χασικλήδες. Ο μπάρμπα Βαγγέλης ο Σμυρνιός, ένας. Η Ειρήνη η Σταμπουλού, δύο…».
Πηγές (με τυχαία σειρά):
1. Γιώργης Παπάζογλου: Τα χαΐρια μας εδώ
2. Αγγελική Βέλλιου-Κάιλ: Μάρκος Βαμβακάρης – Αυτοβιογραφία
3. Λευτέρη Παπαδόπουλου: Να συλληφθεί το ντουμάνι
4. Τάσου Καραντή: Νίκος Μάθεσης
5. Θάλεια Σπυριδάκη: Η γυναίκα στα μάτια των αντρών (από το βιβλίο: Ρεμπέτες και ρεμπέτικο τραγούδι, επιμέλεια Νίκου Κοταρίδη)
6. Πάνου Σαββόπουλου: Περί της λέξεως Ρεμπέτικο το ανάγνωσμα…
7. Ηλία Πετρόπουλου: Ρεμπέτικα τραγούδια
1. Ραστ του τεκέ
Το ρεμπέτικο υπήρξε ανδροκεντρικό, γι’ αυτό και η κυρίαρχη εικόνα της γυναίκας στα ρεμπέτικα τραγούδια είναι αυτή της «γυναίκας-ερωμένης». Η παρουσία γυναικών σε κατ’ εξοχήν ανδρικούς χώρους, όπως οι τεκέδες, αν και σπάνια, είναι αποδεκτή από τους μάγκες κυρίως αν εντάσσεται στα πλαίσια του παραπάνω προτύπου «γυναίκα-ερωμένη».
Στο παλιό μόρτικο «Ο κουμπούρας απ’ τη Βάθη» του 1920 με τη Μαρίκα Παπαγκίκα, βρίσκουμε πληροφορίες για τους άντρες και τις γυναίκες που συχνάζουν στους τεκέδες:
«Κει συχνάζουν μερακλήδες,
όλοι οι καλοί μπεκρήδες.
Ατσιγγάνες και μοδίστρες,
αμαξάδες με τις πλύστρες
…»
Δυο κατηγορίες γυναικών συναντάμε στους τεκέδες:
1. Αυτές που εκτελούν χρέη τεκετζή ή βοηθού τεκετζή, και
2. Οι «μόρτισσες, μερακλούδες, αλανιάρες», που παν για να φουμάρουν.
2. Μες στον τεκέ της Μαριγώς
Άνθρωπος του υποκόσμου ο τεκετζής «μάγκας αλλά όχι σκυλόμαγκας» κατά πως λέει ο Νίκος Μάθεσης, πολλές φορές όταν είχε μπλεξίματα με την αστυνομία ή άλλες «εξωτερικές» εργασίες, η γυναίκα του ή η γκόμενά του, αναλάμβανε τη λειτουργία του τεκέ. Τεκετζού και η Μαριγώ του τραγουδιού που ακούμε. Εκτός του τραγουδιού δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν το γεγονός. Γνωρίζουμε όμως, από τα γραφόμενα του Ηλία Πετρόπουλου, μια Μαριγούλα, γκόμενα του Θανάση Γκότση (πέθανε το 1969) που είχε τεκέ στη Φρεατύδα.
3. Όπου δεις δυο κυπαρίσσια
Ανεξάρτητα παραδοσιακά δίστιχα συνδυάζονται με δίστιχα από το χώρο της μαγκιάς, από τη Μαρίκα Παπαγκίκα στο τραγούδι που ακούμε. Διασώζεται έτσι ένα δίστιχο (το τελευταίο) που αναφέρεται στη Μπουρδούσενα. Σύμφωνα με τον Στέλιο Κηρομύτη: «Η Μπουρδούσενα ήταν πουτάνα, καλτάκα, που ζούσε μ’ ένα τεκετζή εκείνα τα χρόνια, τον Μπουρδούση. Και της βγάλανε τραγούδι…
Μπουρδούσενα, Μπουρδούσενα σε γύρευα και πούσουνα,
Μπουρδούσενα ψήσε καφέ, βάλε φωτιά στον αργιλέ…»
Και ο Ηλίας Πετρόπουλος, αναφέρει: «Η Μπουρδούσενα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Είχε, περίπου το 1925, ένα παραγκάκι, πλάι στην πόρτα των Βούρλων, όπου οι μάγκες πίνανε καφέ (και διάφορα άλλα). Τότε τα Βούρλα ήτανε ξακουστό μπορντέλο.»
4. Γιαννούσενα
Από παραδοσιακά κυρίως τραγούδια εμπνεόμενος ο Σωτήρης Γαβαλάς (ακούστε για παράδειγμα, τα: «Δώδεκα χρονών κορίτσι», «Δυο γυφτοπούλες στο βουνό», «Στου Μπεζεστένη την αυλή»), παραφράζει στίχους της «Μπουρδούσενας» και μετατρέπει σε τεκετζού τη Γιαννούσενα του γνωστού Ηπειρώτικου τραγουδιού:
«Γιαννούσενα, Γιαννούσενα,
πούσουν και δε φαινόσουνα.
Ήμουν στη ζούλα ρε παιδιά,
κι άναβα μάγκες τη φωτιά….»
Κι ακόμη μια φορά, στο «Χασίσι» με το Γιώργο Βιδάλη, η «Μπουρδούσενα» μετατρέπεται σε «Γιαλούσενα» που επίσης βάζει φωτιά στον αργιλέ.
5. Ο σερέτης
Αλλά και ο «σερέτης, χασικλής» του Μοντανάρη, «χαρμάνης, ώρες δε βαστά» και πάει για να φουμάρει:
«…μες στου ντερβίση τον τεκέ,
που τον πατάει η Μάρω…»
Προφανώς ο τεκετζής του τραγουδιού θεωρούσε εαυτόν αρκετά «ντερβισόμαγκα», για να ασχοληθεί το πάτημα του αργιλέ.
Λέει ο Νίκος Μάθεσης: « Ένας σκυλόμαγκας που είχε κάνει χρόνια φυλακή δεν έκανε αυτή τη δουλειά, να γεμίσει το λουλά, να τον ανάψει και να τον δώσει σ’ αυτόν που τον παρήγγειλε, σε ένα μαγκάκι που θέλει να βγει κι αυτός κάτι, να του κάνει τον υπηρέτη. Ποιος; Αυτός που είχε κρεμάσει την κάπα του στη φυλακή….»
Για τη δουλειά αυτή στον τεκέ του ντερβίση, υπήρχε η Μάρω….
6. Ο πιτσιρίκος
«Βρε πιτσιρίκο φύλαξε,
στο παραθύρι κοίταξε.
Για να φουμάρουμε κι εμείς,
μέσα στο σπίτι της Φανής.
….»
Η Φανή του τραγουδιού δεν είναι καμιά άσχετη, είναι ιδιοκτήτρια του «σπιτιού» που στεγάζεται ο τεκές του Νώντα. Δε γνωρίζουμε αν η Φανή και ο Νώντας ήταν υπαρκτά πρόσωπα, όμως ο τεκές του Νώντα αναφέρεται σε τουλάχιστον δύο ακόμα τραγούδια:
1. «Γεια σου Λόλα μερακλού» του Δημήτρη Μπαρούση – Λορέντζου (1934)
2. «Ένας μάγκας χασικλής» του Αντώνη Νταλγκά (1931).
7. Στην υπόγα
Στον τεκέ που βρίσκεται στην «υπόγα» πίσω από την παλιά Στρατώνα, τους αργιλέδες ανάβει η Κυριακούλα (ή κυρία Κούλα, ανάλογα πως ακούει κανείς τους στίχους… ).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στα τραγούδια που ακούσαμε οι γυναίκες «βοηθοί» στον τεκέ αντιμετωπίζονται θα έλεγα «αδιάφορα» από τους ρεμπέτες. Κανενός είδους χαρακτηρισμός, κανένα συναίσθημα, θαυμασμός ή ερωτική επιθυμία δε διαφαίνεται στους στίχους αυτών των τραγουδιών. Το γεγονός ότι αυτές ήταν συνήθως γυναίκες ή γκόμενες των τεκετζήδων, παίζει προφανώς κάποιο ρόλο.
Για την ακρίβεια στο τραγούδι που ακούμε, για την Κυριακούλα αναφέρεται ότι διαθέτει κομπόδεμα: «…πούχει τάληρα και τσιγαριές στη ζούλα» γεγονός που κάθε άλλο παρά τιμητικό θεωρείται με βάση τα ρεμπέτικα πρότυπα.
8. Μόρτισσα χασικλού
Διαβάζουμε στην Αυτοβιογραφία του Μάρκου: «Μια φορά έτρεξα στη σπηλιά του Κουλού που ήταν μια ακτή εδώ στη Δραπετσώνα, η οποία ονομάζεται Απαγορεύεται…. Εκεί υπήρχε ένα νερό, το οποίο το πηγαδάκι αυτό ήτανε λιγάκι γλυφό…. Δεν είχε τεκετζή εκεί. Ο καθένας έπαιρνε μαύρο και τουμπεκί και καθότανε εκεί, φούμερνε τον αργιλέ. Μερικές φορές φέρναν και νερό, γιατί δεν υπήρχε νερό στο βουνό. Νερό για να μην πνιγεί και κανένας και για τον αργιλέ. Π.χ. όταν πηγαίναμε πάνω, πλύναμε τα τουμπεκιά κάτω εκεί που καθόμαστε και μετά μ’ ένα σταμνάκι το παίρνανε μαζί τους το νερό. … Όταν πρωτάρχισα εγώ να καπνίζω, έδινες δυο τάλαρα και φούμαρες έναν αργιλέ. … Όταν καταλαβαίνανε ότι ο τεκετζής δεν είχε καλό μαύρο, του λέγανε. Πάνε ρε Γιώργο να πάρεις κανά δυο τσίκες απ’ το μπάρμπα-Βαγγέλη και φέρτες να φουμάρουμε…. Κι ένας μάγκας έτρεχε και το αγόραζε. Πάντα ψάχναμε το καλύτερο…».
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται κατανοητός ο διάχυτος σ’ όλο το τραγούδι, θαυμασμός του Μάρκου για τη «μόρτισσα χασικλού», με την τυπικά μάγκικη συμπεριφορά…
9. Αλανιάρα μερακλού
Δεκάδες ρεμπέτικα τραγούδια έχουν γραφεί για τις μάγκισσες, τις μόρτισσες, τις αλανιάρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κική του τραγουδιού «Φτώχεια μαζί με την τιμή» του Παν. Τούντα:
«Βρε εγώ είμαι η μόρτισσα Κική
που ήμουν δυο μήνες φυλακή
γιατί ‘ν’ τα γούστα μου τρελά
και δεν φοβούμαι τον μπελά,
ξέρω και ρίχνω πιστολιές
σ’ όποιον μου κάνει μπαμπεσιές.»
Τα «τρελά γούστα» της Κικής, διευκρινίζονται ακόμη περισσότερο στο τραγούδι που ακούμε τώρα. Η «αλανιάρα μερακλού», μετά το ολονύκτιο γλέντι στα καμπαρέ και τις μπύρες (όπου χορεύει τσιφτετέλι), το πρωί πάει και στον τεκέ να φουμάρει νταμίρα.
«Κάθε νυχτιά στα καμπαρέ
Αυγή(?) αυγή στη μπύρα
και το πρωί μες στον τεκέ
φουμάρω τη νταμίρα…»
10. Μες στου Ζαμπίκου τον τεκέ
Αφήγηση του Νίκου Μάθεση στο Λευτέρη Παπαδόπουλο: «Εδώ στον Βρυώνη από πίσω, η οδός που πάει για το Τζάνειο. Κανθάρου, ήτανε ο τεκές του Τσαμπίκου. Στην Τερψιθέα, πάλι του Τσαμπίκου. Ο ίδιος δηλαδή, ο Αντρέας. …. Μετά στα Βούρλα άνοιξε.»
Και αλλού, αφήγηση του Γιάννη Πολυκανδριώτη: «Μπουζούκι μάθαμε όλοι στην Τερψιθέα. Στον τεκέ του Τσαμπίκου, στη Φραγκολησιά». Εκεί, λοιπόν:
«Μες στου Ζαμπίκου τον τεκέ
φουμάρει η Ειρήνη αργελέ»
υπό τις επιδοκιμασίες των υπόλοιπων χασικλήδων:
«Φούντωσέ τονε το μάπα
να φουμάρει η μαυρομάτα»
και
«Γεια σου Ειρήνη μερακλού
που μου ‘γινες και χασικλού»
11. Γεια σου Λόλα μερακλού
Η Λόλα του τραγουδιού, είναι η μερακλού που πηγαίνει στον τεκέ του Νώντα για να φουμάρει, αλλά παίζει και «το μπουζουκάκι και χορεύει ζεϊμπεκάκι». Συναντάμε εδώ μια από τις ελάχιστες αναφορές σε γυναίκες που χορεύουν ζεϊμπέκικο. Ας θυμηθούμε και τη Νταίζη Σταυροπούλου που έριχνε τις ζεϊμπεκιές της όταν ο Ανέστος Δελιάς προβάριζε τα τραγούδια του με το Μήτσο τον Καρυδάκια.
Παρόλο, ότι επαινείται η Λόλα για τη συμπεριφορά της αυτή: «να μου ζήσεις χασικλού» και «είσαι μέγκλα και μεράκι», ο μάγκας-εραστής ή επιθυμών να γίνει εραστής - το «κυρίαρχο αρσενικό» - την απειλεί ακόμη και με θάνατο αν τον απορρίψει ερωτικά, άλλωστε εδώ, διακυβεύεται η φήμη του στο χώρο της μαγκιάς:
«Γι' αυτό Λόλα μου για σένα
τα 'χω απεφασισμένα
βρε μην κάνεις να μου στρίψεις
ξεύρε το πως δεν θα ζήσεις.»
12. Μαρίκα χασικλού
Σε δυο τραγούδια του ο Βαγγέλης Παπάζογλου, αναφέρεται σε γυναίκες που φουμάρουν χασίσι. Στη «Ντερβίσαινα»:
«Ειμ’ αλανιάρα μερακλού,
φουμάρω και χασίσι,
γι’ αυτό μου βγάλαν τ’ όνομα
πως αγαπώ ντερβίση…»
Αλλά και η «Μαρίκα χασικλού», γυναίκα, επίσης με «τρελά γούστα»:
«Αλανιάρα με τους μάγκες
κάθε βράδυ ξενυχτάς
κι όλο με μπαγλαμαδάκια
αχ, και με μαύρο την περνάς»,
πάει στους τεκέδες, φουμάρει αργιλέ και, όταν έρθει σε κέφι, ρίχνει και τις στροφές της, χορεύει το «Μποχώρη». Αυτή η συμπεριφορά της Μαρίκας, αποδεκτή μεν από τους μάγκες, βρίσκεται όμως έξω από τον «ηθικό κώδικα που διέπει την κοινωνική παρουσία των συζύγων». Έτσι ο ερωτευμένος άντρας, που θέλει να την παντρευτεί, της ζητάει ν’ αλλάξει συμπεριφορά, να «βάλει γνώση», να γίνει δηλ. «ξεμάγκισσα».
13. Καπνουλού
Διαβάζουμε στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Να συλληφθεί το ντουμάνι», συνέντευξη με τον Μπαγιανέρα:
«-Καπνουλού μου, θα πει ότι ήτανε χασισωμένη;
-Όχι, δεν ήταν χασισωμένη. Ήταν η κυρία μου. Ήτανε καπνεργάτρια στου Παπαστράτου…»
Παρ’ όλη την προσπάθεια του Μπαγιαντέρα να «απενοχοποιήσει» το τραγούδι, είναι φανερό ότι η κυρία του τραγουδιού «τη βρίσκει» με το ντουμάνι στους τεκέδες, όπου πάει να γλεντήσει με τους μάγκες αφού της αρέσει «ο μπαγλαμάς, μπουζούκια κι αργιλέδες»…
14. Η χασικλού
Η μίμηση «ανδρικών» συμπεριφορών από τις γυναίκες, είναι όχι απλά αποδεκτή από τους ρεμπέτες αλλά και επιθυμητή. Ακούμε για παράδειγμα στο τραγούδι «Ο νταβατζής της Μαίρης»:
«Έλα σαν θέλεις να μεθύσεις,
Μαίρη μου, με μένα να γλεντήσεις
μια βραδιά θέλω να με γουστάρεις
το μαυράκι που ‘χω να φουμάρεις»
Υπό την προϋπόθεση, ότι αυτή η συμπεριφορά να εκδηλώνεται μαζί του. Να συμπεριφέρεται η γυναίκα κατά τρόπο ώστε να μη αμφισβητείται ο «κυριαρχικός του ρόλος», όπως ακριβώς θα συνέβαινε αν ήταν πραγματικοί σύζυγοι. Γι’ αυτό και ο Τούντας βάζει τη χασικλού του τραγουδιού που ακούμε, να λέει του μάγκα της:
«Μάγκα μου με κατάφερες και θα τ’ αποφασίσω
Θα ‘ρθω βρε αλανιάρη μου μαζί σου πια να ζήσω
θα σου γεμίζω το λουλά, θα πλένω το καλάμι
μαζί να τη φουμάρουμε βρε μάγκα μου κι αλάνη»
15. Είμαι αλανιάρης
Υπήρχαν στην πραγματικότητα αυτές οι γυναίκες ή μόνο στη φαντασία των ρεμπέτηδων; Ας δούμε μερικές αφηγήσεις τους. Από την Αυτοβιογραφία του Μάρκου:
« … έτυχε να γνωρίσω μια γυναίκα, Μαρίκα την λέγανε, με ωραία ξανθά μαλλιά, ωραία γυναίκα, την οποία αυτή με αγαπούσε,…. Εγυρίζαμε μαζί στους τεκέδες. Εφούμαρα κι εγώ κι αυτή. Της άρεζε το χασίσι. Της άρεσε η συντροφιά μου πολύ, δε λέγεται. Την αγάπαγα και μ’ αγάπαγε και σχεδόν όλοι οι μάγκες του Πειραιώς την ξέρανε και την προσέχανε γιατί ήτανε και κουβαρντού γυναίκα. Ήθελε να μπει στον τεκέ, και ήθελε να πει στον τεκετζή, να φουμάρουνε τα παιδιά, και να πληρώσει αυτή. Καλή γυναίκα….»
16. Γίνομαι άντρας
Και η Αγγέλα Παπάζογλου, με αφορμή την «αγοροκοριτσάρα» του τραγουδιού που ακούμε:
«Αυτή πήγε μες στον τεκέ ντυμένη άντρας κι ηφούμαρε. Κι ύστερα αυτοί αντιληφθήκανε λέει από τα χέρια τση, πως δεν ήτανε άντρας και πήγανε να τση βάλουνε χέρι. Τση κολλήσανε. Και βγαίνει έξω στην πόρτα και λέει: Αν είστε άντρες βγείτε έξω… Και τραβά μια κάμα…. Δεν κουνήθηκε κανείς. Και φεύγει και πάει στον «Πράσινο μύλο» απέναντι, εκεί στη Θηβών ήταν μια μπύρα του Μαλικούτη, κι ηπήγε μέσα κι ηχόρευε τσιφτετέλι. Πήγε κι από πίσω στου Μαλικούτη –ήτανε κι ένας τεκές- πάει και φουμέρνει κι από κει και ξαναγυρίζει μες στο κέντρο και ξέσπασε πια κι ηχόρευε τσιφτετέλι…. Είχε μαστουρώσει άσχημα κι έκανε πράματα τρελά. Και φωνάξανε το τμήμα ηθών και την τσάκωσε μέσα κει, ντυμένη άντρας….Ύστερα μάθαμε πως ήτανε κορίτσι, μιανού εφοπλιστή κόρη. Κι είχε γίνει μάγκας. Τι να πεις… Και γύριζε στους σκουπιδοτεκέδες… Καλή φώτιση…»
17. Τα χανουμάκια
Ο Γιάννης Πολυκανδριώτης –που είχε τεκέ στα Βούρλα- αφηγείται στο Λευτέρη Παπαδόπουλο:
«- Τραγουδίστριες και πουτάνες ερχόντουσαν στους τεκέδες;
- Γυναίκες; Όχι. Εκείνα τα χρόνια είχαμε κάτι θεατράκια και μερικά καμπαρέ. Τίποτ’ άλλο. Αυτές οι καμπαρετζούδες που θέλανε να γίνουν τραγουδίστριες ερχόντουσαν καμιά φορά…».
Φυσικά, και η φαντασία των ρεμπέτηδων έπαιξε το δικό της ρόλο. Έτσι, στα 1935, ο Κώστας Καρίπης φαντάζεται μαστουρωμένα χανουμάκια καθισμένα «στης θάλασσας την αμμουδιά», στο Πασαλιμάνι δίπλα στον τεκέ του «μπάρμπα – Γιάννη», που κι αυτός βέβαια αγνοούμε αν ήταν πραγματικό ή φανταστικό πρόσωπο. Αυτός ο αναχρονισμός έχει την εξήγησή του: είτε, ο Καρίπης προσαρμόζει στα δεδομένα του χώρου και της εποχής του, κάποιο παλιότερο Σμυρνέικο ή Πολίτικο τραγούδι (γεγονός πολύ πιθανό, αφού την ίδια μελωδία είχε χρησιμοποιήσει μερικά χρόνια νωρίτερα ο Ρούκουνας στο τραγούδι του «Ελενίτσα»), είτε γιατί μεταφέρει στην Ελλάδα, στον Πειραιά, παραστάσεις από την Πόλη, αφού ως γνωστόν ήταν Πολίτικης καταγωγής.
18. Παραμάνα
Αλλά και ο Μπάτης, ονειρεύεται χανούμισσες στον τούρκικο τεκέ που θέλει να γίνει μπουφετζής. Πρόκειται βέβαια για «παραλλαγή του ονείρου», του ανώνυμου στιχουργού, που έγραψε το πρώτο από τα ανεξάρτητα δίστιχα του παραδοσιακού τραγουδιού που ακούμε τώρα:
«Άντε, μπουφετζής θα πα’ να γίνω, σε σμυρνέικο τεκέ
Άντε, να ‘ρχονται τα χανουμάκια, να φουμάρουν αργιλέ»
Τέτοιου είδους τεκέδες, θα είχε και ο Μάρκος στο μυαλό του, όταν έγραφε:
«Αν μ’ αξιώσει ο Θεός λεφτά και αποχτήσω
θα χτίσω ένα μέγαρο τους πλούσιους να ελκύσω.
Θα ‘ρχόντουσαν πελάτες μου κορίτσια να ‘χουν τρέλες
κι ο Βίλυ Φριτς θα σκάρωνε αφράτους αργιλέδες.
Η Γκρέτα Γκάρμπο μάγκα μου θ’ ανάβει το τσιμπούκι
κι ο Ζακ Κεπούρα στη γωνιά θα παίζει το μπουζούκι…»
19. Γιατί φουμάρω κοκαΐνη (Κοκαϊνοπότης)
Γυναίκες στα «σκληρά»…
Η χρήση χασίς είναι, για τους μάγκες της εποχής του μεσοπολέμου, όχι απλά αποδεκτή, αλλά αποτελεί και σημαντικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους. Αντίθετα η χρήση και η συνεπαγόμενη εξάρτηση από τα «σκληρά» ναρκωτικά – την πρέζα- είναι μη αποδεκτή και κατακριτέα.
«Τι όμορφα που πέρναγα, με κείνο το μαυράκι.
μα η πρέζα μου τα πότισε, τα σωθικά φαρμάκι»
ακούμε στο τραγούδι του Βαγγέλη Παπάζογλου «Ο λαθρέμπορας». Και στο τραγούδι που τώρα ακούμε, μία γυναίκα, αφηγείται πώς ζούσε ώσπου έμπλεξε στον έρωτα ενός κοκαϊνοπότη και άρχισε τη χρήση κοκαΐνης, με οδυνηρά αποτελέσματα για την ίδια.
20. Η χήρα κι η νταμίρα
Γυναίκες και χασίς - Άλλοι ρόλοι:
1. Στο τελευταίο μας τραγούδι για σήμερα, συναντάμε μια ακόμη χασικλού, σε διαφορετικό τώρα ρόλο:
«τη νταμίρα, τη νταμίρα μου την έμαθε μια χήρα…».
Ας θυμηθούμε εδώ και τη γνωστή ιστορία, για τη «Σκουλαρικού», τη γκόμενα του Ανέστη Δελιά, που εξαρτημένη από την πρέζα και η ίδια, τον έκανε πρεζάκια (σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες που μάλλον δεν επιβεβαιώνονται… ).
2. Και σε ρόλο dealer: Στην αυτοβιογραφία του Μάρκου διαβάζουμε: «Το πουλούσαν διάφοροι έμποροι χασικλήδες. Ο μπάρμπα Βαγγέλης ο Σμυρνιός, ένας. Η Ειρήνη η Σταμπουλού, δύο…».
Πηγές (με τυχαία σειρά):
1. Γιώργης Παπάζογλου: Τα χαΐρια μας εδώ
2. Αγγελική Βέλλιου-Κάιλ: Μάρκος Βαμβακάρης – Αυτοβιογραφία
3. Λευτέρη Παπαδόπουλου: Να συλληφθεί το ντουμάνι
4. Τάσου Καραντή: Νίκος Μάθεσης
5. Θάλεια Σπυριδάκη: Η γυναίκα στα μάτια των αντρών (από το βιβλίο: Ρεμπέτες και ρεμπέτικο τραγούδι, επιμέλεια Νίκου Κοταρίδη)
6. Πάνου Σαββόπουλου: Περί της λέξεως Ρεμπέτικο το ανάγνωσμα…
7. Ηλία Πετρόπουλου: Ρεμπέτικα τραγούδια
-
bill1961
- συντονιστής<br>(03/2008 ως τώρα)
- Δημοσιεύσεις: 1024
- Εγγραφή: 10 Μάιος 2005 11:51 pm
- Τοποθεσία: Ηγουμενίτσα
Φυσικά και ενδιαφέρουν!!!
Αν όμως μπορείς να τις στείλεις ως mp3 και να παίξουν κατευθείαν όπως τις έχεις ηχογραφήσει θα πρέπει να το συνεννοηθείς με τους admins. Οπωσδήποτε όμως μπορείς να τις κάνεις εδώ επιλέγοντας τα τραγούδια από τη βάση μας και γράφοντας τα σχόλιά σου. Για περισσότερα μπορούμε να τα πούμε από κοντά αύριο στην Πάτρα
Τι ταχύτητα είναι αυτή ρε admin. Άσε και κανένα συντονιστή να κάνει καμιά δουλειά
Αν όμως μπορείς να τις στείλεις ως mp3 και να παίξουν κατευθείαν όπως τις έχεις ηχογραφήσει θα πρέπει να το συνεννοηθείς με τους admins. Οπωσδήποτε όμως μπορείς να τις κάνεις εδώ επιλέγοντας τα τραγούδια από τη βάση μας και γράφοντας τα σχόλιά σου. Για περισσότερα μπορούμε να τα πούμε από κοντά αύριο στην Πάτρα
Τι ταχύτητα είναι αυτή ρε admin. Άσε και κανένα συντονιστή να κάνει καμιά δουλειά
Ωραια, αυριο θα τα πουμε με την ησυχια μας