Ο Νταλάρας και οι συναυλίες για το ρεμπέτικο...
- socrates
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 438
- Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
- Τοποθεσία: the other side of nowhere
Παιρνοντας αυτην την ευκαιρια, προσθετω κι' εγω τη φωνη μου στο γενικο κραξημο που πεφτει εναντιον οσων πεφτει μεχρι ωρας και ευχαριστω τον Λαμα που εισηγαγε την συζητηση.
μια πρόσκαιρη λύση σε αυτό, που μου ήρθε μόλις τώρα, είναι η εξής:
φυσικά έχουμε και δίκιο, και άδικο, όταν κακολογούμε αυτά που μας ενοχλούν. Απλά:
α. έχουμε άδικο, διότι κακολογούμε.
β. έχουμε δίκιο, διότι μας ενόχλησαν.
Έτσι απλά, και με τις σχετικές προεκτάσεις: ούτε μπορούμε να βρούμε πουθενά το δίκιο μας, διότι είναι κατάδικό μας, και δεν θα μας το δώσει ποτέ κανείς άλλος! Ούτε και μπορεί κάποιος να μας αδικήσει, διότι έχουμε κάθε δικαίωμα να ενοχλούμαστε από αυτούς που θεωρούμε ενοχλητικούς!
Καταλήγω δηλαδή στα ίδια με τον άσπονδο, όντας όμως ταυτόχρονα βαθύτατα συγκινημένος, που υπάρχει τόση αλληλεγγύη και τόση σύμπνοια σε αυτό το θέμα! Δηλαδή, όταν πολύ μαζί είμαστε μόνοι, ξεγελιέται κι ο χάρος ακόμη, να...
μπράβο μας, ρε παιδιά!
να ευλογήσουμε και τα γένεια μας, χεχε