Εμπατίρησε η μπογιά σου

Εμπατίρησ' η μπογιά σου, δεν περνάει,

κι άδικα βάζεις κοκκινάδι και μπογιές,

αυτή η άσωτη ζωή σου σ' έχει φάει

και τα ξενύχτια που γυρνάς ως τις αυγές.

Άδικα μες στα μαγαζιά για μένα ψάχνεις

κι όλο τους φίλονς μου για μένανε ρωτάς,

δεν σε γουστάρω, σ' έχω βγάλει απ' την καρδιά μου

και σαν την άδικη κατάρα μην γυρνάς.

Ήσουν μποέμισσα, το ξέρω, όταν σ' είχα

κι ήσουν όμορφη πολύ σαν το κουκλί,

μα απ' τον καιρό που έχεις κάνει

τα δικά σου πέρασαν χρόνια και μπατίρησες πολύ.