Αγιάτρευτος καημός

Μάνα μου είμαι φθισικιά θα πάω να γυρίζω

μες στης Μπεντέλης τα βουνά τα πεύκα να μυρίζω

Εκεί μανούλα μου γλυκιά θέλω να κατοικίσω

τα πεύκα να ’χω συντροφιά ώσπου να ξεψυχίσω

Μες στης Μπεντέλης τα βουνά παντοτινά θα μείνω

μανούλα μου ποτέ καλά ξέρω πως δε θα γίνω

Αγάπησα και χάνομαι ξεφτίζει η ζωή μου

μες στης Πεντέλης τα βουνά θα μείνει το κορμί μου

-Αχ, πεθαίνω πια μανούλα μου