Απ' όσες κι αν εγνώρισα

Στίχοι

Εχω καημούς αγιάτρευτους βαθειά στα φυλλοκάρδια

και πάντα μελαγχολικό με βλέπουνε τα βράδια,

για μιά κοπέλα όμορφη που γνώρισα ο καυμένος,

μου έχει πάρει την καρδιά και ζω δυστυχισμένος.

Και σκέφτουμε ο δυστυχής, πως να την ανταμώσω,

κι απ'το σεβντά που μ'άναψε πως πρέπει να γλυτώσω,

είναι γλυκειά μελαχροινή, καμωματού τσαχπίνα,

απ'όσες κι αν εγνώρισα, αυτ'ήταν η πιο φίνα.

Το ξέρει πως την αγαπώ κι έχω φωτιά στα στήθεια,

πιά με πιστεύει, πως εγώ την επονώ στ'αλήθεια,

μα 'γω τρελλαίνουμαι γι'αυτήν κι αν δεν την αποκτήσω,

τι να την κάνω τη ζωή, τι μ'ωφελεί να ζήσω.