Απάνω πούλεγα να κόψω το πιοτό

Απάνω που ‘λεγα, να κόψω το πιοτό,

να ησυχάσω πια λιγάκι απ’ τα ξενύχτια,

[με ξανασμίξανε τα μάτια π’ αγαπώ

και ξαναρχίζουν τα παλιά μου καρδιοχτύπια.]]

Πάλι μισές και κατοστάρια κοπανώ και στα σοκάκια της Αθήνας ξημερώνω,

[τις παίρνω σβάρνα τις ταβέρνες, σαν γυρνώ

και για χατήρι της τα σπάω και πληρώνω.]]

Απάνω που ‘λεγα να κόψω το πιοτό,

έπεσα πάλι μέσ’ στου έρωτα τα δίχτυα

[κι έτσι ξανάρχισα τον δρόμο τον γνωστό,

γλέντι, ποτήρι, κανταδίτσες και ξενύχτια.]]