Κακούργα γειτόνισσα

Αγάπησα κι εγώ ο φτωχός μιαν απ’ την γειτονιά μου,

πω, πω, πω, πω τρελάθηκα μου πήρε τα μυαλά μου,

μου ‘καψε την καρδούλα μου και μ’ άναψε φωτιά,

αχ, μικροπαντρεμένη μου, μπαρμπουνάρα μου γλυκιά.

R: Γειτόνισσά μου, γειτόνισσα, αμάν,

βρε κακούργα δολοφόνισσα,

μαζί μου να ‘ρθεις μια βραδιά να τα μιλήσουμε

και μια ζωή καλύτερη οι δυό να ζήσουμε.

Όλοι σε λένε όμορφη γι’ αυτό το έχεις καμάρι

και ξέρω πως δεν αγαπάς τον άντρα π’ έχεις πάρει.

Σαν ήλιος μέσ’ στη γειτονιά εσύ ‘σαι και φωτίζεις,

ο άνδρας σου σαν έρχεται, πες μου, γιατί δακρύζεις;

Λοιπόν έλα να φύγουμε και δεν είναι ντροπή

και μη σε μέλει η γειτονιά κι ο κόσμος τι θα πει.

R

Η γειτονιά εθάμαξε με την υπομονή μου,

κάνε το μπογαλάκι σου να φύγουμε γιαβρί μου.