Το τρελοκόριτσο (Τούντα)

Μ’ αυτά τα κλέφτικά σου μάτια με πληγώνεις,

μ’ ένα χαμόγελο με κάνεις να χαρώ,

μ’ ένα λογάκι την πληγή μου βαλσαμώνεις,

αχ, τρελοκόριτσο, για σένα λαχταρώ.

Σαν αγοράκι έχεις κόψει τα μαλλιά σου

και με τσαχπίνικα καμώματα περνάς,

πως θα χαθώ για σε, μικρούλα μου, στοχάσου,

μη θες να παίζεις με τον πόνο της καρδιάς.

R: Τα φυλλοκάρδια μου ‘σύ τα ‘χεις μαραμένα,

πάψε τις τρέλες σου, μη θέλεις να χαθώ.

Κι έλα, κουκλάκι μου, να ζήσεις πια με μένα,

να γίνω σκλάβος σου, τον κόσμο ν’ αρνηθώ.

Το καπελάκι σου κρατείς στην αμασχάλη

κι όλο διανύζεις τα κομμένα σου μαλλιά,

σαν τη δική σου εμορφιά δεν έχει άλλη,

την τσαχπινιά σου δεν την έχει άλλη καμιά.

Το φουστανάκι σ’ ολοένα το κονταίνεις,

με τα καπρίτσια σου πολύ με τυραννείς,

αχ, τρελοκόριτσο, τον νου μου τόνε παίρνεις,

σου λέω καίομαι μα ‘σύ δε με πονείς.

R