Το μελανούρι

Μελανουράκι μου σκερτσόζο, μικρούλα μου και πεταχτή,

για/με τα μαύρα σου τα μάτια έχει η Αθήνα τρελαθεί.]]

Αυτά τα κλέφτικά σου μάτια, να ξεύρεις, πως με κάψανε

και μια φωτιά που ποτέ δε σβήνει, μες στην καρδιά μ’ ανάψανε.

Τι ήτανε να σε γνωρίσω, τη ματιά σου να ιδώ,

για τα μάτια σου τα μαύρα, για τ’ αυτά θα τρελαθώ.

[Μελανουράκι, κάποιο βλάμη, έμαθα πως θα παντρευτείς,

είναι μάγκας, είναι κρίμα κι άδικα θα μπερδευτείς.]]

Θα σκοτωθώ μ’ αυτόν τον βλάμη, που λεν’ ότι τον αγαπάς

και μένανε με κοροϊδεύεις και τα λεφτά μου θες να φας.

Αμάν πια, δε βαστώ, μελανούρι, θα στο πω,

θα με βάλεις σε μπελά μέσα σ’ αυτήν τη γειτονιά.