Το αφεντικό στ' αμπέλι

Αμπέλι μου, καλέ αμπέλι μου, αμάν,

αμπέλι μου, καλέ, πλατύφυλλο

και κοντοκλαδεμένο, μα τον ουρανό, αμάν,

μα την αλυσιδίτσα, ωρέ, πο’ ‘χεις στον λαιμό.

Για δεν ανθείς, καλέ αμπέλι μου, αμάν,

για δεν ανθείς, καλέ, για δε βλαστείς,

σταφύλια για να κάνεις, μα τη θάλασσα, αμάν,

κοντούλα και γεμάτη, δε σ’ αντάμωσα.

Για βάλε νιούς, καλέ αφέντη μου, αμάν,

για βάλε νιούς, βρε νιούς και σφάξεμαι,

γέρους και κλάδεψε με, μα τον ουρανό, αμάν,

μα τη χρυσή καδένα, ώρε πο’ ‘χεις στον πλερό.