Κακούργα Ποδαριώτισσα

Στους Ποδαράδες έβαλα, σεβντά πολύ μεγάλο

[κι ένα μαράζι αγιάτρευτο, που δεν υπάρχει άλλο.]]

Αγάπησα ο δυστυχής, μια απ’ τους Ποδαράδες,

[που είναι πολύ έμορφη, -/αχ κι έχει πολλούς, παράδες.]]

Τα μάτια της σαν με κοιτούν, πληγώνουν την καρδιά μου,

[μ’ αυτ’ η κακούργα, δεν πονεί και τρώει, τα σωθικά μου.]]

Θα το ‘χει φαίνεται στον νου, να μην την αποκτήσω

και θα με κάνει η άπονη, -/αχ, να πάω ν’ αυτοκτονήσω.