Κλεφτοτσαντάς

A: Άσε με, κυρ πόλισμαν, λίγο αν αγαπάς,

έλα πιά σταμάτησε και άλλο μη χτυπάς,

θα στα πω τα πράματα πώς έχουν καθαρά, αμάν, αμάν,

πως την τσάντα μάγκωσα, που είχε τον παρά.

Η κυρά ανοίγοντας την πόρτα του ταξί,

κράταγε την τσάντα της στο χέρι το δεξί,

τρέχω την διπλάρωσα και πριν καλά να μπει, αμάν, αμάν,

μ’ ένα κόλπο όμορφο την κάνω βουτηχτή.

Στα ποδάρια το ‘ βαλα σαν να ‘μουν μηχανή,

ο σοφέρ με μπάνισε και βάζει μια φωνή,

η ασφάλεια πλάκωσε παντού και με ζητά, αμάν, αμάν,

στη γωνιά με πέτυχε κι αμέσως με βουτά.

Μα εγώ, κυρ πόλισμαν, το ξέρεις σ’ αγαπώ, βάλε βάση κι άκουσε δυο λόγια να σου πω, βγάλε μου τα σίδερα με σφίγγουν και πονώ, αμάν, αμάν και μια χήνα βούτηξε με τρόπο στο στενό. A