Τεχνίτης και κατεργάρης

Για πες μου, βρε Στελλάκη μου,
το πώς τα καταφέρνεις
και κάθε μέρα φορεσιά
καινούρια μου κοτσέρνεις.

Τι να σου πω, Βαγγέλη μου,
ρωτάς, θέλεις να μάθεις,
μα η δουλειά μου είναι βαριά, βρ’ αμάν αμάν,
φοβούμαι μην την πάθεις.

Βρε πες μου γιατί δε βαστώ,
δουλεύω, τυραγνούμαι
και κάθε μέρα με ελιά
στο σπίτι την περνούμε.

Πρέπει να ξέρεις ψέματα
πολλά να κουβεντιάζεις,
να ‘σαι και λίγο ζόρικος, αμάν αμάν,
και τα λεφτά ν’ αρπάζεις.

Πολύ καλή είν’ αυτή η δουλειά,
Στελλάκη, θα τη μάθω
και μη σε μέλει ό,τι μπορεί
εγώ για να την πάθω.

Έλα μαζί μου για να ιδείς
οι έξυπνοι πώς ζούνε
και πώς τον κάθε ένανε, βρ’ αμάν αμάν,
με τρόπο τον γελούνε.

Θα μάθω όλη την ψευτιά,
φτάνει καλά να ζήσω
κι αυτή την τέχνη που ‘μαθα,
θα την απαρατήσω.

Βαγγέλη, φίνα θα περνάς,
τη θέση σου ν’ αφήσεις
γιατί μ’ αυτά τα ψέματα, βρ’ αμάν αμάν,
καλύτερα θα ζήσεις.

-Γεια σου φίλε μου Στελλάκη που μ’ έβαλες στον ίσιο δρόμο!
-Εμ, κορόιδο γίνεσαι; Γεια σου ρε Γιάννη Σεβντικιαλή με το βιολί σου!