Η αιτία θα 'σαι συ (ποταμός) (Μητσάκης Γ.)

Μη μ’ αφήσεις να με πάρει ο ποταμός,

είναι αγιάτρευτος καημός ο χωρισμός,

προκειμένου να σε χάσω, μέχρι έγκλημα θα φτάσω

κι ο ντουνιάς θα με μισεί

[κι οτιδήποτε κι αν κάνω στην απελπισιά μου απάνω

η αιτί-, η αιτία θα ‘σαι ‘σύ.]]

Πόνεσέ με έστω και για μια στιγμή,

πλημμυρίσαν την καρδιά μου οι καημοί

κι αν τυχόν αποφασίσεις, για να φύγεις να μ’ αφήσεις

σε μια στράτα μακρινή,

[κάποιοι φίλοι θα σε βρούνε και με πόνο θα σου πούνε,

πως με πή-, πως με πήγαν στο Δαφνί.]]

Θα ‘ρθει η μέρα βρε γυναίκα πονηρή,

να πονέσει η καρδιά σου η σκληρή

και το δάκρυ σου θα τρέξει, το μαντήλι σου να βρέξει,

όταν θα με θυμηθείς,

[όσο κι αν δεν μ’ αγαπούσες, όσο κι αν δεν με πονούσες,

κρίμα το, κρίμα το παιδί θα πεις.]]