Ένας αλήτης πέθανε

Ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατεία,

μα ούτε μάτια εδάκρυσαν, ούτε καρδιές εράϊσαν.

R: Άραγε, άραγε, ποιος να ’ναι αιτία,

αχ, γιατί τόση κακία.

Για κάποιο παραστράτημα, για μια συκοφαντία,

οι φίλοι τον μισήσανε, οι πόρτες όλες κλείσανε.

R

Ένας αλήτης πέθανε εχτές αργά το δείλι,

ο Χάρος τον αγκάλιασε, εκεί που τον αντάμωσε.

Μεσ’ στου πά-, μεσ’ στου πάρκου την πλατεία

αχ, γιατί τόση κακία.