Δως μου δέκα τάλαρα (Κυριακός Π.)

Πέτρος Κυριακός: Αχ, σήμερα η μέρα μου πήγε χαμένη. Να μη βρω καμιά μισότρελη να της φάω τη γαζέτα; Κατά φωνή. Αδερφάκι, αν δεν βαρέσεις κλάξον θα γίνει σύγκρουση.

Νίτσα Λαζαρίδου: Κύριε, κύριε! Έχασα την τσάντα μου. Μήπως θέλετε να ψάξουμε μαζί να τη βρούμε;

ΠΚ: Δεν βαριέσαι, ψάχνω και μόνος μου. Μα για βάστα, αφού την βαστάς στο χέρι.

ΝΛ: Τι αφηρημένη που είμαι…!

ΠΚ: Ώχου, μου φαίνεται πως θα την κάνω ψώνιο την αφηρημένη.

ΝΛ: Ξέρεις πως μ’αρέσεις;

ΠΚ: Μωρέ δεν σου τα ‘λεγα ‘γώ; Ώχου, πάλι θα ρίξω τη ζαριά μου.

ΝΛ: Αχ, μου φαίνεται πως αρχίζω να σ’αγαπώ.

ΠΚ: Αχ κι εγώ σ’αγαπώ, αλλά:

Αφού μου λες πως μ’αγαπάς κι έχεις για ‘με καμάρι,

δώσε μου δέκα τάλαρα, ωωωχ, να πάω να παίξω ζάρι.

Αχ, Παναγιά μου τι τρομάρες βοήθα με να ‘ρθούνε εξάρες,

[τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να την φουμάρω.]x2

Αχ, Παναγίτσα μου, αν είχε Ακρόπολη η Αμερική, θα ‘μενα εκεί πέρα.

[Τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να την φουμάρω.]x2

Ή πλέρωσε μου τα φιλιά να πάψω το γινάτι,

ή δως μου την καρδούλα σου, ωωωχ, ρε σπλάχνο αμανάτι.

Αχ, Παναγιά μου τι τρομάρες βοήθα με να ‘ρθούνε εξάρες,

[τη γαζέτα να τους πάρω με χασίς να την φουμάρω.]x2

Ώχου, Παναγίτσα μου!

[Τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να την φουμάρω.]x2

Ώπα! Ου! Γειά σου!