Το μπαρμπεράκι

Όταν κάτσω στην πολυθρόνα και μου κόβεις τα μαλλιά, την καρδιά μου εσύ την κλέβεις με μια ολόγλυκια ματιά.

Κούκλα θέλω να σε κάνω κι ό,τι έχω ας τα χάνω, Μπριλλαντίνη να σου βάζω, κατσαρά θα σου τα φτιάνω.

Από 'φτά δεν κουλαντρίζεις μπαρμπεράκι μου χρυσό, είμαι μάγκα και κουρνάζα κι όλο θα στην κοπανώ.

Μη θαρρείς η εμορφιά σου θα είναι πάντα μιας λογής, θε να μαραθεί να πέσει σαν τα λέλουδα της γης.

-Γεια σου Μπάτη με τις όμορφες πενιές!

Όταν τα μαλλιά οντουλάρεις είσαι ψεύτης κατεργάρης, στον καθρεφτη όλο κοιτάεις και μπανίζεις και φερμάρεις.