Φατμέ

Φατμέ, κόρη ξωτικιά, μάγισσα γλυκιά,

μελαμψή ζωγραφιά.

Φατμέ, ερωτιάρα, παιχνιδιάρα

θρόνους χτίζεις και γκρεμίζεις, Φατμέ.

Είσαι νεράιδα του παραμυθιού,

κάθε φιλί σου παίρνει πια το νου,

σβήνουν τ’ αστέρια μπρος στα μάτια σου,

λιώνουν καρδούλες για τα χάδια σου.

Φατμέ, της Ανατολής τ’ όμορφο ουρί,

ζωντανό μου κουκλί.

Φατμέ, της ζωής μου αγγελούδι,

της ψυχής μου το τραγούδι, εσύ.

Είσαι νεράιδα του παραμυθιού,

κάθε φιλί σου παίρνει πια το νου,

σβήνουν τ’ αστέρια μπρος στα μάτια σου,

λιώνουν καρδούλες για τα χάδια σου.