Το μώρο μου

- Ωωωωω! Παιδάκι μου ω! Κοιμήσου παιδάκι μου.

Τι να σου κάμω παιδάκι μου; Αχ! Θεέ μου

βαρέθηκα πια! Τι να το κάνω;

Έλα ύπνε πάρε μου το

και πάν’ το στους μπαχτσέδες

[και γέμισε τους κόρφους του

λουλούδια, μενεξέδες.]x2

- Αααχ! Ααχ, νάνι! Τι να σου κάμω παιδάκι μου;

Κοιμήσου παιδάκι μου, τι να σου κάνω μωρό μου;

Τι πόνος ήτανε αυτό που τον έπιασε. Αχ! Θεέ μου!

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,

έλα και πάρε τούτο,

[μικρό-μικρό σου το ‘δωσα,

μεγάλο δώσε μου το.]x2

- Αχ! Αχ! Νάνι.

- Αχ! Πάλι δε θα μ’αφήσει να κοιμηθώ.

- Αχ! Σαν πολύ γρινιάρικο μου γένηκε. Θεέ μου πια!

- Βρε γυναίκα δεν αντέχω πια! Πως θα πάω πάλι στη δουλειά μου;

Να βρεις κάτι να πάψει αυτό το κλάμα,

γιατί μα την Ανάσταση θα το πετάξω στα σκουπίδια.

- Έλα Χριστέ και Παναγιά! Τι μου λες καλέ; Μωρό είναι.

Τι να το κάνω; Κάνας πόνος θα το ‘πιασε.

- Ωχ! Να τι θα πει πατέρας!

- Ωωωω, παιδάκι μου.

Ωωωω, να, να, να βυζάκι, να παιδάκι μου, να βυζάκι να, να,

να, να, να παιδάκι μου να, να, ω, ω, ω, να, να, να...