Ο παραπονιάρης

Γιατί να γεννηθώ φτωχός, η πίκρα με γερνάει

και η γυναίκα π' αγαπώ, να με περιφρονάει

και η γυναίκα π' αγαπώ, να με περιφρονάει.

Γιατί οι άλλοι να γελούν κι εγώ να υποφέρω

και μια στιγμή χαρούμενη ακόμα να μη ξέρω

και μια στιγμή χαρούμενη ακόμα να μη ξέρω.

Γιατί να γεννηθώ φτωχός, παράπονο με πιάνει,

δεν είμαι άνθρωπος κι εγώ, μάνα δεν μ' έχει κάνει,

δεν είμαι άνθρωπος κι εγώ, μάνα δεν μ' έχει κάνει.