Το γεροντάκι

Όταν θες να παντρευτώ, άκου μάνα μ’ να σου ειπώ,

δεν το θέλω εγώ τον νιό, μάνα μου, να σε χαρώ.

Θέλω άντρα γεροντάκι, με κοντό, ψαρρό μουστάκι,

να μη βάφει τα μαλλιά κι ας φοράει και γιαλιά,

θέλω άντρα γεροντάκι, με κοντό, ψαρρό μουστάκι,

να μη βάφει τα μαλλιά κι ας φοράει και γιαλιά.

Ξέρει και μιλάει γλυκά, όλο λόγια ερωτικά

κι έτσι, μάνα μ’ δε μπορώ, γεροντάκι θέλω ‘γω.

Γεροντάκι κοτσανάτο, όλο έρωτα γιομάτο,

γεροντάκι με καρδιά, όλο τέχνη και φωτιά,

γεροντάκι κοτσανάτο, όλο έρωτα γιομάτο,

γεροντάκι με καρδιά, όλο τέχνη και φωτιά.

Τέτοιον άντρα έχω βρει, μάνα μ’ να με παντρευτεί

και θα την περνώ καλά μεσ’ στα χάδια τα πολλά.

Γιατ’ αυτός, μάνα μου, ξέρει, πιο γλυκά να με χαιδεύει,

απ’τους νέους πιο καλά, γιατί ξέρει πιο πολλά,

γιατ’ αυτός, μάνα μου, ξέρει, πιο γλυκά να με χαιδεύει,

απ’τους νέους πιο καλά, γιατί ξέρει πιο πολλά.