Μάγισσα κακιά

Μου 'δωσες την καρδούλα σου

να μπω για περιβόλι,

μου χάρισες τη νιότη σου

ααααχ, να είναι δική μου όλη.

Περιβολάρη μ' έκανες εσύ στα κάλλη τα δικά σου

και με το δάκρυ ο άμοιρος, ααααχ, βρε μάγισσα κακιά

και με το δάκρυ πότιζα εγώ την ομορφιά σου.

Γιατί λοιπόν αχάριστη μου πήρες πια τη χάρη

και στα δροσάτα κάλλη σου άλλαξες περβολάρη.

Τώρα με τα γινάτια σου

μου 'καψες την καρδιά μου

και κάρβουνο την έκαμες

ααααχ, μέσα στα σωθικά μου.

Σκίσε λοιπόν στο στήθος μου εσύ και πάρε τα κομμάτια

πάρτην καρδιά μου άπονη, ααααχ, βρε μάγισσα κακιά

πάρτην να βάφεις, πάρτηνε τα δυο σου πλάνα μάτια.

Και όσο αίμα χύνεται απ' της καρδιάς τα φύλλα,

πάρτο να βάφεις μάγισσα τα ψεύτικά σου χείλια.