Το φθισικό κορίτσι

Λιώνω σιγά και φθείρομαι, το στήθος μου πονάει,

ο βήχας μου κι ο θάνατος αυτός το μαρτυράει.

Κανείς γιατρός δεν ημπορεί τον πόνο μου να γιάνει,

μανούλα μου η κόρη σου κοντεύει να πεθάνει.

Αχ, μάνα μου γλυκιά, πεθαίνω.

Μανούλα μου το σφάλμα μου στον κόσμο είναι ένα,

αγάπησα η δυστυχής και τώρα φτύνω αίμα.

Τον αίτιο τον ευχομαι να παντρευτεί, να ζήσει,

παιδιά να κάνουνε δίδυμα ; να πάνε.απο φθίση.

Αχ, πεθαίνω, μάνα μου γλυκιά