Η θάλασσα με την καρδιά σου μοιάζει

εκεί πού 'χει γαλήνη φουρτουνιάζει.

Μα τι κι αν σε φοβήθηκα στο τέλος ετσιμπήθηκα

τι κι αν ξέρω πως θα γελαστώ.

Εκείνον που τ'αγκίστρι σου θα πιάσει

το ξέρω ασφαλώς θα τον γελάσει.

Γι αυτό κι εγώ ζαλίζομαι όταν σε συλλογίζομαι

μα να σου ξεφύγω δεν μπορώ.

Αφού το θες κουκλί μου ας πεθάνω

μπροστά σου δεν μπορώ αλλιώς να κάνω.

Το σπίτι μου τ' αρνήθηκα και νηστικός κοιμήθηκα

γιατί σαν μαγνήτης με τραβάς.

Και το φιλί σου ακόμα μου τ' αρνιέσαι

κι αν πονώ εσύ δεν τυραννιέσαι.

Το ξέρω πως γελάστηκα μ' αφού στ' αγκίστρι πιάστηκα

τι θα γίνω πια θα τρελαθώ.

Μενού πλοήγησης