Από το βράδυ ως το πρωί (Πρέζα όταν πιείς)

Από το βράδυ ως το πρωί

με πρέζα στέκω στη ζωή,

κι όλο τον κόσμο κατακτώ

την άσπρη σκόνη σα ρουφώ.

Όλος ο κόσμος είναι κτήμα μου

σαν έχω πρέζα και ρουφάω,

κι οι πολισμάνοι όταν με δουν

μελάνι αμολάω.

Σα μαστουρωθείς, γίνεσαι ευθύς

βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας.

Πρέζα όταν πιεις, βρε θα ευφρανθείς

κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.

Δική μου είναι η Ελλάς

και στην κατάντια της γελάς,

της λείπει το ‘να της ποδάρι

που της το πέξανε στο ζάρι.

Εγώ θα είμαι, ρε διχτάτορας

κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει,

ο ένας θα μ’ανάβει το λουλά

κι ο άλλος θα τον σβήνει.