Πονώ δεν με λυπάσαι

Καθημερνώς για σένανε κλαίνε τα δυο μου μάτια

και η καρδιά μου μου πονά και γίνεται κομμάτια

Αναστενάζω δεν μ' ακούς φονιά δε με λυπάσαι

τώρα γλεντάς με άλληνε τι μου 'πες δεν θυμάσαι

-Γεια σου Κάβουρα παραπονιάρη!

Ούτε περνάς πια να με δεις πως είμαι να ρωτήσεις

Αιτία μόνο μου 'δωσες για να με βασανίσεις

-Όπα!

Με μάρανες με πλήγωσες και συ να μη γλιτώσεις

τον ίδιο πόνο στην καρδιά να πάθεις και να λιώσεις

Μενού πλοήγησης