Αλανιάρα σεβνταλού (Α.Νταλγκάς)

Βρε Αλανιάρα σεβνταλού, γιατί με βασανίζεις και πάντα την καρδούλα μου φαρμάκια την ποτίζεις.

Με τι σεβντά και ποία φωτιά, κοντιλανώς ;;; θα σκάσω, πως μπλέχτηκα και καίγουμαι, και πια πονεί η καρδιά μου.

Ελα, έλα, σεβνταλού, κάνε μένα γιαβουγλού, έλα μη με τυραννείς κι ότι θες σε με θα βρεις, έλα μη με τυραννείς κι ότι θες σε με θα βρεις

Με ντέρτια κι αναστεναγμούς, εμπρός σου θα γυρίζω και πάντα το κορμάκι μου, για σε το θα σαπίζω, στο έλεος σου θα ‘μαι πιά, ρε σεβνταλού μικρή μου, γιατί σ’αγάπησα πολύ, μεσ‘ απο τη ψυχή μου.

Ελα, έλα, σεβνταλού, κάνε μένα γιαβουγλού, έλα μη με τυραννείς κι ότι θες σε με θα βρεις, έλα μη με τυραννείς κι ότι θες σε με θα βρεις.