Σταύρος Παντελίδης
Ο Σταύρος Παντελίδης (Σμύρνη 1891 - Αθήνα 1956) υπήρξε συνθέτης και στιχουργός με εκτενή παρουσία στη δισκογραφία.
Βιογραφικά στοιχεία
Το πραγματικό επώνυμο του Παντελίδη, που γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1891, ήταν Λαδόπουλος ή Γιατζόγλου<ref name="Ελευθεροτυπία">Βασίλης Κ. Καλαμάρας - «50 χρόνια από το θάνατο του Σταύρου Παντελίδη - Ενας αφανής του ρεμπέτικου», Ελευθεροτυπία, 28/01/2006</ref>. Οι γονεις του ήταν Μικρασιάτες, ο μεν πατέρας του με καταγωγή από την Καισάρεια ενώ η μάνα του από τη Σμύρνη.
Τα ερεθίσματα που είχε για να ασχοληθεί με την μουσική ήταν πολλά. Στον τοπικό σύλλογο «Απόλλωνα» έλαβε μαθήματα Δυτικής μουσικής ενώ από τον πατέρα του διδάχτηκε την ψαλτική και τους παρασοδιακούς δρόμους. Επίσης ο φιλόμουσος συγγενής του Βασίλης Πετρόχειλος<ref name="Πετρόχειλος">Βασίλης Ν. Πετρόχειλος - «Σταύρος Παντελίδης (1891-1956). Ενας Σμυρνιός συνθέτης του ρεμπέτικου», Εκδόσεις Τρόπος Ζωής, 2006</ref> τον ενθάρρυνε στην ενασχόληση του με τη μουσική και τον βοήθησε οικονομικά.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Βόλο όπου διατήρησε κουρείο μέχρι το 1927. Δεν έπαψε όμως παράλληλα να δουλεύει και ως μουσικός σε ορχήστρες της πόλεως (έπαιζε μαντολίνο, κιθάρα, μπάντζο και μπουζούκι<ref name="Ελευθεροτυπία"/>). Στη δισκογραφία αναμίχθηκε το 1933, ηχογραφώντας πολυάριθμα τραγούδια με τις φωνές αξιόλογων τραγουδιστών. Μεταξύ αυτών, η Ρίτα, η Ρόζα, ο Στελλάκης, ο Κάβουρας, ο Ρούκουνας, η Γεωργακοπούλου, ο Καζαντζίδης. Έγραψε τραγούδια όλων των ειδών<ref name="Ελευθεροτυπία"/>.
Ο συνάδελφος του Χρήστος Κολοκοτρώνης τον περιγράφει ως καλό άνθρωπο, ήσυχο και μετρημένο, με αξιόλογη μουσική παιδεία<ref name="Κολοκοτρώνης">«Η μαρτυρία του Χρήστου Κολοκοτρώνη», Ελευθεροτυπία, 28/01/2006</ref>. Μάλιστα αναφέρει ότι, ως γνώστης τόσο του Βυζαντινής όσο και της Δυτικής μουσικής γραφής, βόηθαγε όσους συναδέλφους του στερούνταν της σχετικής κατάρτισης στην καταγραφή των τραγούδια τους και πρότεινε βελτιώσεις<ref name="Κολοκοτρώνης"/>.
Ο Παντελίδης δεν έφτιαξε ποτέ δική του οικογένεια γιατί τον έτρωγε ο καημός για την αγαπημένη του που έχασε κατά την Καταστροφή<ref name="Πετρόχειλος"/>. Διατηρούσε φιλία με τον Βαγγέλη και την Αγγέλα Παπάζογλου ήδη από τον καιρό που βρισκόταν στη Σμύρνη<ref name="Ελευθεροτυπία"/>. Ως προς τα πολιτικά του φρονήματα, υπήρξε οπαδός του Βενιζέλου<ref name="Ελευθεροτυπία"/>. Πέθανε αιφνιδίως στις 23/01/1956 από την καρδιά του, μέσα σε ένα ταβερνάκι στον Βύρωνα Αττικής<ref name="Ελευθεροτυπία"/>.
Ο Σταύρος Παντελίδης μετά θάνατον σε μεγάλο βαθμό ξεχάστηκε<ref name="Ελευθεροτυπία"/>. Για πολλά πράγματα που έχουν σχέση με τη ζωή και το έργο του έχουμε μαρτυρίες μόνο από τον συγγενή και βιογράφο του (2006) Βασίλη Πετρόχειλο, καθηγητή Μουσικής (εγγονό και συνονόματο του «μέντορα» του Παντελίδη).
Δισκογραφία
Παραπομπές
<references/>