Δεν πάει κάτω το κρασί

Δεν τραβιέται πια ο χωρισμός,

είν’ ο πιο αγιάτρευτος καημός,

έφυγες και χάθηκα,

σαν ανθός μαράθηκα

και ‘μεινα στον κόσμο μοναχός,

έφυγες και χάθηκα,

σαν ανθός μαράθηκα

και ‘μεινα στον κόσμο μοναχός.

Σε ζητάει κάθε μας γωνιά,

τα μπουζούκια κι η διπλοπενιά,

σε ζητάν τα γλέντια μας,

τα παλιά τα ντέρτια μας,

κάθε μας συνήθεια παλιά,

σε ζητάν τα γλέντια μας,

τα παλιά τα ντέρτια μας,

κάθε μας συνήθεια παλιά.

Βρε δεν πάει κάτω το κρασί,

αν δεν είσαι πλάι μου εσύ,

γύρνα να τα φτιάξουμε,

όλοι τους να σκάσουνε,

όταν θα μας ξαναδούν μαζί,

γύρνα να τα φτιάξουμε,

όλοι τους να σκάσουνε,

όταν θα μας ξαναδούν μαζί.