Το μπαρμπεράκι

Όταν κάτσω στην πολυθρόνα και μου κόβεις τα μαλλιά

την καρδιά μου εσύ την κλέβεις με μια ολόγλυκεια ματιά.

Κούκλα θέλω να σε κάνω κι ό,τι έχω ας τα χάνω.

Μπριλλαντίνη να σου βάζω, κατσαρά θα σου τα φτιάνω.

Από 'φτά δεν κολατσίζεις μπαρμπεράκι μου χρυσό.

Είμαι μάγα και κουρνάζα κι όλο θα στην κοπανώ.

Μη θαρείς η εμορφιά σου θα είναι πάντα, μια ζωή.

Θε να μαραθεί να μαραθεί να πέσει σαν τα λέλουδα της γης.

-Γεια σου Μπάτη με τις όμορφες πενιές!

Όταν τα μαλλιά φουλάρεις είσαι ψεύτης κατεργάρης.

στον καθρεφτη όλο κοιτάεις και μπανίζεις και φερμάρεις.