Φταις εσύ που μεθώ

Γιατί πίνω και μεθάω, δεν το ξέρεις, τι ρωτάς, πίνω γιατί δε μου δίνεις, το φιλί που μου χρωστάς, πίνω γιατί δε μου δίνεις, το φιλί που μου χρωστάς.

Δυο χρονάκια κι έξι μήνες, είναι που με τυραννάς, μ’έκανες μπεκρή κι ακόμα δε λυπάσαι, δεν πονάς, μ’έκανες μπεκρή κι ακόμα δε λυπάσαι, δεν πονάς.

Ρίχτα μου, μη μου τ’αρνιέσαι, μη μ’αφήσεις να χαθώ, δωσ’ μου το, να ησυχάσω και να πάψω να μεθώ, δωσ’ μου το, να ησυχάσω και να πάψω να μεθώ.