Τοπάζια

Για την όμορφη Τοπάζια, οι τσιγγάνοι τα στιλέτα τους τραβούν, στο καραβάνι, μα η άπιστη τσιγγάνα, κάποιον άλλον αγαπά, και τον περιμένει, στο τσαντίρι της κλεισμένη, Τοπάζια, Τοπάζια.

Κάποια νύχτα με φεγγάρι, το όμορφο το παλληκάρι, που αγάπησες, τσιγγάνα μου μικρή, οι τσιγγάνοι τον σκότωσαν, μα και σένα σε ξάπλωσαν, στο τσαντίρι σου νεκρή.

Τον χαμό σου τώρα κλαίνε οι τσιγγάνοι και όπως φεύγει βιαστηκά το καραβάνι, το θλιμμένο τους τραγούδι μεσ’ στη νύχτα αντηχεί, κλαίν’ την ομορφιά σου και φωνάζουν το όνομα σου Τοπάζια, Τοπάζια.