Στο δρόμο τον παράνομο

Στους παράνομους τους δρόμους, στη ζωή τη σκοτεινή, μεσ’στο κίνδυνο βαδίζω και το Χάρο αντικρίζω κάθε ώρα και στιγμή.

Σαν το φτερό στον άνεμο στο δρόμο τον παράνομο.

Φυλακές σκοτεινιασμένες, ντροπιασμένα σίδερα, τυραννούνε το κορμί μου και βουλιάζω στη ζωή μου όπως χθές και σήμερα.

Σαν το φτερό στον άνεμο στο δρόμο τον παράνομο.

Στους παράνομους τους δρόμους μαύρη μοίρα μ’έριξε, ως κι η μάνα μου ακόμα που με τάιζε στο στόμα, απ ‘το σπίτι μ’έδιωξε.

Σαν το φτερό στον άνεμο στο δρόμο τον παράνομο.