Καταραμένη ξενητειά

Καταραμένη ξενητειά, που τυραννάς τ’αγόρια, απο αγάπες μακριά κι απο μανούλες χώρια κι απο μανούλες χώρια.

Καταραμένη ξενητειά, καταραμένο χώμα και το ψωμί και το νερό, φαρμάκι μεσ’στο στόμα.

Και την ευχή της μάνας σου στα ξένα θα τη χάσεις, μάνα καμιά δεν την πουλά, να στείλεις ν’αγοράσεις, να στείλεις ν’αγοράσεις.

Καταραμένη ξενητειά, καταραμένο χώμα και το ψωμί και το νερό, φαρμάκι μεσ’στο στόμα.

Κάθε Χριστού, κάθε Λαμπρή, μας καίγεται η καρδιά μας, μακριά απ’τις γυναίκες μας, μακριά απ’τα παιδιά μας, μακριά απ’τα παιδιά μας.

Καταραμένη ξενητειά, καταραμένο χώμα και το ψωμί και το νερό, φαρμάκι μεσ’στο στόμα.