Όνειρο ήταν οι νύχτες

Ονειρο γλυκό ήταν οι νύχτες, που ζήσαμε μαζί, απ’τα χείλη μου τη δίψα μου την εσβηνες εσύ, μου την εσβηνες εσύ.

Εχθές το βράδυ μπήκα νωρίς στο καπηλειό και σουρωμένος βγήκα μεσάνυχτα θαρρώ, βήματα με ‘φέραν μπερδεμένα κι ανάμνηση γλυκιά, στης αγάπης μου την πόρτα που με πρόδωσε σκληρά.

Ονειρο γλυκό ήταν οι νύχτες, που ζήσαμε μαζί, απ’τα χείλη μου τη δίψα μου την εσβηνες εσύ, μου την εσβηνες εσύ.

Απ’της καρδιάς τα βάθη ο πόνος ξεκινά, με σπρώχνει και με φέρνει στα κρύα σου σκαλιά, σκαλοπάτια μου αγαπημένα ξανά δε σας περνώ, έκλεισε για πάντα η πόρτα κι η καρδιά που αγαπώ.

Ονειρο γλυκό ήταν οι νύχτες, που ζήσαμε μαζί, απ’τα χείλη μου τη δίψα μου την εσβηνες εσύ, μου την εσβηνες εσύ.