Το πουκάμισο

Ασπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω, μαύρα είν' τα μάτια π’ αγαπώ γι' αυτά κοντεύω να χαθώ, γι' αυτά πολύ θα κλάψω

Μαύρα μου μάτια εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω και τ' άσπρο μου πουκάμισο στα μαύρα θα το βάψω.

Εχω καεί, έχω ψηθεί στα χέρια τα δικά σου, το βλέπω θα καταστραφώ κι όμως να φύγω δε μπορώ στιγμή από κοντά σου.

Μαύρα μου μάτια εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω και τ' άσπρο μου πουκάμισο στα μαύρα θα το βάψω.

Μαύρο πουκάμισο θα βρω μαύρο σαν την καρδιά σου, για να ταιριάζ’ η φορεσιά στα βάσανά μου τα βαριά, όπου τραβώ κοντά σου

Μαύρα μου μάτια εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω και τ' άσπρο μου πουκάμισο στα μαύρα θα το βάψω.