Βαδίζω με παράπονο

Πήρα τον δρόμο τον στερνό πήρα το μονοπάτι

γιατί έχω την καρδούλα μου από πληγές γεμάτη (2)

Βαδίζω με παράπονο και χύνω μαύρο δάκρυ

χωρίς να ξέρω που θα βγω που θα με βγάλει η άκρη (2)

Και έτσι γυρνώ πάντα έρημος κι απ όλους ξεχασμένος

δίχως ελπίδα στην καρδιά και περιφρονεμένος (2)

Και συ σκληρή το θέλησες να περπατώ μονάχος

μα θα με σώσει απ τους καημούς πολύ γοργά ο τάφος (2)