Μες του Νικήτα τον τεκέ

Χαρμάνης είμ’ απ’ το πρωί και πάω να φουμάρω,

[μέσ’ στου Νικήτα τον τεκέ που ‘χει το φίνο μαύρο.]]

Κι οι μπάτσοι μας πλακώσανε και πιάσαν το καλάμι

[και τον Νικήτα πιάσανε και μείναμε χαρμάνι.]]

Γεια σου Παπασιδέρη!
Ωωχ, γιάλα!
Αμάν γιάλα!