Γιά μιά τσαχπίνα καπελού

Για μια τσαχπίνα καπελού κοντά στη γειτονιά μου, επόνεσε και μάτωσε μια μέρα η καρδιά μου, επόνεσε και μάτωσε μια μέρα η καρδιά μου.

Έξω απ’το καπελάδικο κάθε πρωί πηγαίνω και να περάσει, να διαβεί, δυο ώρες περιμένω και να περάσει, να διαβεί, δυο ώρες περιμένω.

Εγώ για ‘κείνη στην καρδιά έχω κρυφό μαράζι κι αυτή μεγαλοπιάνεται και λέει πως δεν τη νιάζει κι αυτή μεγαλοπιάνεται και λέει πως δεν τη νιάζει.

Είναι τσαχπίνα καπελού, στο νάζι με πεθαίνει, πως να τη βγάλω απ’την καρδιά, που και η καρδιά μου βγαίνει, πως να τη βγάλω απ’την καρδιά, που η καρδιά μου βγαίνει.