Ο ναυαγός στη ζωή

Σ’αυτά τα δύσκολα χρόνια, πες μου γιατί να βρεθώ, κτίζω, παλεύω αιώνια και στα στερνά σταματώ, κτίζω, παλεύω αιώνια και στα στερνά σταματώ.

Απο παιδί λαχταρούσα, κάτι να φτιάξ’ ο φτωχός, αφού κι ο ήλιος που βγαίνει, για όλους φέγγει κι αυτός, αφού κι ο ήλιος που βγαίνει, για όλους φέγγει κι αυτός.

Ως πότε όμως θα είμαι, μεσ’ στη ζωή ναυαγός, τάχα για με δεν υπάρχει, να με λυπάται Θεός, τάχα για με δεν υπάρχει, να με λυπάται Θεός.