Η ξεμυαλίστρα

Αναψε τους πόθους η ξεμυαλίστρα μέσα στο σαλόνι το μικρό, έκλαψαν οι πόνοι μεσ’ στη νύχτα και τραγούδι άρχισε τρελό, έκλαψαν οι πόνοι μεσ’ στη νύχτα και τραγούδι άρχισε τρελό.

Ελα την πόρτα τη βαριά της μοναξιάς μου σπάσε, βαριές οι ώρες της καρδιάς και μαύρα τα νυχτέρια, κάνε τον πόνο ν’ανεβεί και να καεί στ’αστέρια και να καεί στ’αστέρια.

Βρόντησαν οι πόρτες μέσα στα κάστρα, άναψαν τριγύρω οι φωτιές, τρόμαξε κι η νύχτα η ξελογιάστρα, κάηκαν στη φλόγα οι καρδιές, τρόμαξε κι η νύχτα η ξελογιάστρα, κάηκαν στη φλόγα οι καρδιές.

Ελα την πόρτα τη βαριά της μοναξιάς μου σπάσε, βαριές οι ώρες της καρδιάς και μαύρα τα νυχτέρια, κάνε τον πόνο ν’ανεβεί και να καεί στ’αστέρια και να καεί στ’αστέρια.