Ακόμα και στην κόλαση

Δεν αγαπώ κανένανε, κανένα δεν πονάω, οι φίλοι μου με ρίξανε, οι εχθροί μου με μισούνε, οι συγγένεις με βρίζουνε, οι ξένοι μ’αδικούνε.

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι, δε θέλω ούτε ν’αγαπώ, ούτε να μ’αγαπάνε.

Οσες φορές συμπόνεσα τη ξένη δυστυχία, πληρώθηκα αχάριστα, μου γύρισαν τη πλάτη κι αν δεν τους επρολάβαινα, θα μου βγαζαν το μάτι.

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι, δε θέλω ούτε ν’αγαπώ, ούτε να μ’αγαπάνε.

Και μήπως η αγάπη μου δε μ’έκανε να κλάψω, εγώ την ελυπήθηκα, την πήρα απ’ την ορφάνια και κείνη ποδοπάτησε κι αγάπες και στεφάνια.

Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι, δε θέλω ούτε ν’αγαπώ, ούτε να μ’αγαπάνε