Στης φυλακής τον ίσκιο

Με την σκληρή σου την καρδιά, πόσα δεν έκαψες παιδιά και μένα μ’έμπλεξες για να με κάψεις και τώρα θέλεις να με ‘δεις, να ‘χω για σύντροφο τον ίσκιο της φυλακής.

Το σπίτι μου τ’αρνήθηκα, για σένα παρασύρθηκα και δε λογάριασα το τι θα γίνει, κακούργα, είμαι δυστυχής, θα κάνω σύντροφο τον ίσκιο της φυλακής.

Η αρχοντιά σου κι οι ομορφιές είναι πλασμένες για ζημιές, όπως με πλήγωσες, θα σε πληγώσω, γυναίκα της καταστροφής κι ας έχω σύντροφο τον ίσκιο της φυλακής.