Η άπιστη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Τι τη συλλογιέσαι γυναίκα ήτανε κι αυτή σαν τόσες άλλες και τις δικές σου τις θυσίες τις μεγάλες...)
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(Μία ενδιάμεση έκδοση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Τι τη συλλογιέσαι
Τι τη συλλογιέσαι,


γυναίκα ήτανε κι αυτή σαν τόσες άλλες
γυναίκα ήτανε κι αυτή σαν τόσες άλλες
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
και τις δικές σου τις θυσίες τις μεγάλες
και τις δικές σου τις θυσίες τις μεγάλες


η άπιστη γυναίκα τις ξεχνά
η άπιστη γυναίκα τις ξεχνά.


τώρα πια τώρα πια θα σε συλλογιέται


θέλει να τραβιέται, ασ' την να τραβιέται.
Τώρα πια, τώρα πια δε σε συλλογιέται,
 
θέλει να τραβιέται, άσ' την να τραβιέται.
 




Μην τη συλλογιέσαι,


Μην τη συλλογιέσαι
απ' την καρδιά σου και το νου σου κάν' την πέρα,


απ' την καρδιά σου και το νου σου καν' τη πέρα
αυτή θα βγει μετανιωμένη κάποια μέρα,


αυτή θα βγει μετανιωμένη κάποια μέρα
την άσωτη ζωή θα βαρεθεί.


την άσωτη ζωή θα βαρεθεί


τώρα πια τώρα πια θα σε συλλογιέται
Τώρα πια τώρα πια θα σε συλλογιέται


θέλει να τραβιέται, ασ' την να τραβιέται.
θέλει να τραβιέται, ασ' την να τραβιέται.
Γραμμή 27: Γραμμή 29:




Τώρα πια τώρα πια θα σε συλλογιέται
Τώρα πια, τώρα πια δε σε συλλογιέται,


θέλει να τραβιέται, ασ' την να τραβιέται.
θέλει να τραβιέται, άσ' την να τραβιέται.


[[κατηγορία: συνθέσεις του Γιώργου Μητσάκη]]
[[κατηγορία: συνθέσεις του Γιώργου Μητσάκη]]
[[κατηγορία: στιχουργήματα του Γιώργου Μητσάκη]]
[[κατηγορία: στιχουργήματα του Γιώργου Μητσάκη]]

Τελευταία αναθεώρηση της 13:08, 23 Σεπτεμβρίου 2018

Τι τη συλλογιέσαι,

γυναίκα ήτανε κι αυτή σαν τόσες άλλες

και τις δικές σου τις θυσίες τις μεγάλες

η άπιστη γυναίκα τις ξεχνά.


Τώρα πια, τώρα πια δε σε συλλογιέται,

θέλει να τραβιέται, άσ' την να τραβιέται.


Μην τη συλλογιέσαι,

απ' την καρδιά σου και το νου σου κάν' την πέρα,

αυτή θα βγει μετανιωμένη κάποια μέρα,

την άσωτη ζωή θα βαρεθεί.


Τώρα πια τώρα πια θα σε συλλογιέται

θέλει να τραβιέται, ασ' την να τραβιέται.


Τώρα πια, τώρα πια δε σε συλλογιέται,

θέλει να τραβιέται, άσ' την να τραβιέται.